2 + 3 september 2013 -Vlucht van Amsterdam naar Hanoi

Dit jaar geven we (nog) niet toe aan onze ”India verslaving“ maar we besluiten dat het tijd is om een geheel nieuw land te gaan ontdekken, een land waar we allebei erg nieuwsgierig naar zijn en dat al geruime tijd op ons wensenlijstje staat;  Vietnam. Vooral het noorden van Vietnam heeft onze interesse; de groene rijstvelden, het karstgebergte en de kleurrijke bergvolkeren intrigeren ons mateloos. Een ticket is al snel geboekt.

Vandaag is het zover en in 2,5 uur vliegen we met Finn Air van Amsterdam naar Helsinki waar we overstappen op onze aansluitende vlucht naar Hanoi. Als het tijd is om te boarden horen we echter dat er problemen zijn met de noodverlichting van ons vliegtuig en dat het nog onduidelijk is of en wanneer we zullen vertrekken, fijn… We installeren ons met een kopje koffie bij Starbucks en maken dankbaar gebruik van de gratis wifi. 3,5 uur later dan gepland stappen we eindelijk het vliegtuig in.

De vlucht Helsinki - Hanoi duurt ongeveer 10 uur en zoals gewoonlijk doen we geen oog dicht. Enigszins vermoeid sluiten we dan ook aan in de rij om ons visum on arrival te bemachtigen. Gelukkig zijn we snel aan de beurt, leveren de benodigde formulieren, paspoorten en pasfoto’s in en betalen US $ 45,00 per persoon. Een paar minuten later krijgen we onze paspoorten terug met het felbegeerde visum erin, dat ging even makkelijk.

Bij de uitgang van de luchthaven worden we opgewacht door een vriendelijke jongeman die ons naar zijn auto loodst. We volgen hem naar buiten en de warmte en hoge luchtvochtigheid voelt als een klap in ons gezicht, welkom in Vietnam!
De eerste dagen van onze vakantie zijn we te gast bij de Nederlander Cees Verburg. Cees woont al 12 jaar in Vietnam en is samen met zijn Vietnamese vrouw een kleinschalig familiepension annex reisbureau begonnen. Cees ontvangt ons hartelijk en laat ons de ruime slaapkamer zien. De namiddag en avond brengen we in het pension door, eerst maar even acclimatiseren en wat slaap inhalen.

4 september 2013 - Kennismaking met Hanoi

Vanochtend zijn we vroeg wakker en na het ontbijt bestaande uit baguettes met jam en la vache qui rit, een overblijfsel van de Franse aanwezigheid in Vietnam, gaan we op pad om Hanoi te verkennen. Ons pension ligt  +/- 2,5 kilometer vanaf het oude stadscentrum dus dat is lopend prima te doen. 

We volgen de drukke hoofdweg maar zijn deze al snel zat en zoeken een plek om over te steken. Dat is echter makkelijker gezegd dan gedaan want we zien nergens een stoplicht of zebrapad terwijl het wel een drukte van jewelste is met al die vrachtwagens, bussen, auto’s en motorbikes. Het lijkt een onmogelijke taak maar onze medevoetgangers laten zien hoe het hier werkt; gewoon de weg op lopen, in een rustig tempo en het verkeer rijdt vanzelf wel om je heen. We wagen het erop en bereiken heelhuids de overkant.

De oude wijk van Hanoi bestaat uit een wirwar van smalle straatjes waar het heerlijk toeven is. We zien statige Franse koloniale huizen met de typische Franse luikjes, verscholen tempels, winkels, restaurants, hotels, reisbureaus, karaoke bars, rode propagandaborden en kluwen bij elkaar gebonden elektriciteitskabels. Het verkeer is druk, chaotisch, tientallen motorbikes rijden om ons heen.

Overal zijn mensen. Vrouwen met de karakteristieke kegelvormige hoeden verkopen groenten of fruit op hun overladen fietsen. Riksja bestuurders zwaaien naar ons in de hoop ons ergens heen te mogen rijden. Op iedere straathoek wordt gekookt, gegrild, gegeten en de heerlijkste geuren dringen onze neus binnen.

Al snel zijn we verdwaald maar dat geeft niet, het is een feestje om ons onder te dompelen in de sfeer van Hanoi.  En de sfeer, die is prettig, gemoedelijk en we hebben absoluut niet het idee dat we in een miljoenenstad zijn. Toch is het zo, Hanoi telt ruim 6 miljoen inwoners.

Na een poosje bereiken we het beroemde Hoan Kiem meer, het kloppende hart van de stad. In het midden van het meer ligt een tempel die te bereiken is via een rode houten brug. Het verhaal gaat dat er een reuzenschildpad in het meer leeft maar wij hebben hem niet kunnen ontdekken.

Als het begint te regenen gaan we een hapje eten bij het Tamarind Café. Dit blijkt een goede keuze te zijn want we genieten van een heerlijke vegetarische aubergine schotel met tofu en rijst (bedankt voor de tip Daniëlle en Rogier). Na het eten regent het helaas nog steeds.

We trekken onze regenjassen aan en wandelen naar Van Mieu, de tempel van de literatuur.

Deze Confucius tempel is gebouwd in 1070 en deed dienst als eerste universiteit van Vietnam. Het complex bestaat uit meerdere binnenplaatsen en gebouwen en is een oase van rust in vergelijking met de rest van de stad. We blijven hier lange tijd rondhangen voordat we teruglopen naar ons pension. Moe maar voldaan van onze eerste kennismaking met Hanoi.

5 september 2013 - Regen in Hanoi

Als we vanochtend wakker worden valt de regen met bakken uit de lucht en na het ontbijt regent het nog steeds. Het is niet erg uitnodigend om naar buiten te gaan maar we laten ons niet kennen en wandelen nogmaals naar het oude centrum. Onderweg kopen we 2 paraplu's, de grootste die we kunnen vinden, zelden zijn we zo blij geweest met een aankoop.

We bezoeken de overdekte Dong Xuanmarkt waar werkelijk van alles wordt verkocht. Het is leuk om hier rond te kijken. Hierna slenteren we nog wat door de stad maar het blijft maar regenen en we duiken een restaurantje binnen, het is tijd om kennis te maken met de Vietnamese keuken.

We starten met nems, bij ons beter bekend als loempia’s. We hebben de keuze uit gebakken of ongebakken loempia’s en kiezen de ongebakken variant. De nems zijn gevuld met knapperige rauwe groenten en worden geserveerd met een heerlijke chilisaus.

Hierna proberen we HET gerecht van Hanoi en misschien zelfs wel van heel Vietnam; Pho Bo, een rundvlees noedelsoep. We sluiten de lunch af met een kopje Vietnamese koffie en krijgen een klein glaasje waar een aluminium filterbakje bovenop staat. Er wordt heet water opgegoten, paar minuten wachten en klaar is onze koffie.

De rest van de middag blijft het helaas regenen en we besluiten terug te lopen naar ons pension. We hopen dat het weer de komende dagen opknapt want deze regen is niet fijn. Cees vertelt dat hij het nog niet eerder heeft meegemaakt dat het in september in Hanoi 2 hele dagen aaneensluitend regent. Boffen wij even.

In de avond genieten we van een heerlijke maaltijd bij Foodshop 45, een gezellig Indiaas restaurantje vlakbij ons pension dat we vanmiddag bij toeval hebben ontdekt. Hierna duiken we vroeg ons bed in.

Vandaag start onze rondreis door het Noordwesten van Vietnam en om stipt 08.00 uur maken we kennis met onze gids Trung en chauffeur Dong, 2 vriendelijke mannen die ons de komende 12 dagen gaan vergezellen. We zijn met z’n vieren maar hebben de beschikking over een luxe 9-persoonsbus. Ons doel voor vandaag is Bac Ha, een stad vlakbij de grens met China, +/- 340 kilometer vanaf Hanoi. 

Het eerste deel van de route is vrij saai met vooral veel bebouwing maar daar komt al snel verandering in. Het landschap wordt steeds heuvelachtiger, groener en we zien de eerste rijstvelden. Opvallend zijn de vele graven die te midden van de rijstvelden staan, sommigen staan bijna volledig onder water, bijzonder en tegelijkertijd een beetje bizar om te zien. Trung vertelt dat het in Vietnam heel gebruikelijk is dat familieleden op eigen grond worden begraven.

Onderweg pauzeren we bij een wegrestaurant waar we genieten van een portie noedels met sojasaus. Het is weer even wennen om met stokjes te eten. Na de lunch vervolgen we onze reis en hoe dichter we in de buurt van Bac Ha komen, hoe spectaculairder het landschap wordt. De weg slingert naar boven, de berg op, en we genieten van het uitzicht op de vallei en de groene rijstterrassen. 

Om 17.30 uur rijden we Bac Ha binnen en checken in bij hotel Sao Mai. Nadat we ons wat hebben opgefrist gaan we Bac Ha bekijken.

De stad is veel kleiner dan verwacht en het is hier praktisch uitgestorven. We hebben trek gekregen en gaan wat eten in een kleinschalig familierestaurant pal tegenover ons hotel. De eigenaresse spreekt geen woord Engels maar is erg vriendelijk en serveert ons een eenvoudige maar lekkere maaltijd van rijst en gestoomde groenten in knoflooksaus. Na een korte avondwandeling gaan we vroeg naar bed.

7 september 2013 - De hobbelige modderweg naar Can Cau

In het Noorden van Vietnam wonen verschillende bergvolkeren die nog altijd een traditioneel bestaan leiden. Ze hebben hun eigen taal, hun eigen gebruiken en hun eigen kleurrijke kleding. Ze leven al eeuwen in deze bergachtige regio evenals in landen als China, Laos, Birma en Thailand. Wij hopen een aantal van deze bergvolkeren vandaag te ontmoeten want er staat een bezoek aan de zaterdagmarkt van Can Cau op ons programma.

Om 06.00 uur worden we gewekt door een schelle opdringerige stem die uit een luidspeaker schalt en minutenlang aanhoudt. We zitten rechtop in bed en kunnen de slaap niet meer vatten.

Na een karig ontbijt bestaande uit droog witbrood en een ei gaan we op pad. Het is zwaar bewolkt vandaag maar gelukkig is het droog. Trung heeft 2 motorbikes geregeld en vertelt dat de markt van Can Cau alleen nog maar per bike te bereiken is omdat de weg er naar toe volledig is weggespoeld door een landslide. Het eerste stuk is goed te doen maar al snel wordt het een grote bruine blubber massa.

We hobbelen, stuiteren en ploeteren voort, 16 kilometer lang, totdat we echt niet meer verder kunnen rijden. We twijfelen even, keren we om of gaan we te voet verder? We besluiten de motorbikes achter te laten en verder te lopen. Bij iedere stap die we zetten zakken we verder de modder in, dit schiet niet erg op zo. Om ons heen wordt hard aan de weg gewerkt en de bestuurder van een graafmachine krijgt waarschijnlijk medelijden met ons want hij wijst lachend naar de bak van zijn machine en gebaart dat we erin moeten gaan zitten.

We geven gehoor aan zijn verzoek en hij tilt ons over een modderig stuk heen en laat ons tientallen meters verderop weer uitstappen, dat is nog eens een bijzondere vorm van vervoer. We steken dankbaar onze duimen op en nemen zwaaiend afscheid van de vriendelijke man.

Na +/- 2 kilometer lopen bereiken we eindelijk de openluchtmarkt van Can Cau en het is het alle moeite die we gedaan hebben om hier te komen dubbel en dwars waard. Alleen al de setting is fantastisch, te midden van bergen en groene rijstterrassen. De markt wordt voornamelijk bezocht door leden van de Flower Hmong. De vrouwen dragen kleurrijke kleding versierd met borduurwerk en verkopen groenten, fruit, kleding en jerrycans vol met rijstwijn, een sterk alcoholische drank. Op het eerste gezicht ontbreken de mannen maar later ontdekken we dat die allemaal beneden aan de heuvel zijn waar de buffels worden verkocht.

We wandelen wat rond, deze markt is puur en authentiek. Er wordt gehandeld, gekookt, gegeten, gelachen. De mensen negeren ons echter volledig, alsof we er niet zijn. Een vreemde gewaarwording. We maken foto’s maar het voelt alsof we hun leven binnendringen en verstoren. We blijven een paar uur op de markt en gaan daarna weer terug naar Bac Ha, moe maar voldaan van een bijzondere dag.

8 september 2013 - De kleurrijke Bac Ha markt

Het is vandaag zondag en dat betekent marktdag in Bac Ha. Om 07.00 uur verlaten we ons hotel en wandelen naar het centrale plein waar de markt wordt gehouden. Ondanks het vroege tijdstip is het al een drukte van belang en net als gisteren zijn het voornamelijk Flower Hmong vrouwen die hier hun waren verkopen. Er is een ruime keuze aan groenten en fruit, vlees, rijstwijn, kleding, souvenirs maar er worden ook buffels, varkens, kippen en zelfs jonge hondjes verkocht.

We hebben gehoord dat deze honden niet voor consumptie zijn maar trekken dit toch wel een beetje in twijfel, hondenvlees wordt in Vietnam namelijk beschouwd als een delicatesse.

We lopen een paar uur rond en laten alles wat we horen, zien en ruiken op ons inwerken. Het gekibbel van de kleurrijke Flower Hmong vrouwen, de sterke geur van de rijstwijn, een krijsend biggetje dat in een jute zak wordt afgevoerd, het is een boeiend geheel.

Rond een uur of 10 arriveren de tourbussen uit Sapa en de sfeer verandert, tijd om op te stappen. We ontbijten in een simpel restaurantje in de stad met een overheerlijke chocolade pannenkoek en een kopje Vietnamese koffie.

Om 12.30 uur vertrekken we naar Sapa. Het is ongeveer 3 uur rijden en onderweg maken we een korte stop in de stad Lao Cai bij de grens met China. De grens tussen Vietnam en China wordt gevormd door de Rode Rivier en aan de overkant van de rivier zien we de Chinese stad Hekou liggen.

Rond 15.30 uur arriveren we in Sapa, een bergstad gelegen op 1650 meter hoogte en in 1920 gesticht door de Fransen. Sapa schijnt vaak in mist gehuld te zijn en ook vanmiddag is dat het geval, het regent en het is zo mistig dat we helemaal niks van de omgeving zien. We checken in bij Cat Cat View hotel en gaan daarna de stad verkennen. Verschillende mensen hebben ons gewaarschuwd dat Sapa overspoeld zou zijn door toeristen maar het is nu laagseizoen en dat is goed te merken want het is overal erg rustig. En ja, dat Sapa toeristisch is heeft wel als voordeel dat er een groot aanbod is aan restaurants. Wij hebben vanavond erg veel trek in Indiaas eten en sluiten de dag af met een lekkere maaltijd bij restaurant Bombay.

9 september 2013 - Trekking Sapa

Pas als we vanochtend ontbijten op het terras van ons hotel ontdekken we in wat voor prachtige omgeving we terecht zijn gekomen want we hebben een panoramisch uitzicht op de omringende bergen en rijstterrassen. De mist is helemaal verdwenen en er schijnt zelfs een waterig zonnetje. Het hotel waar we verblijven, Cat Cat View, is trouwens een aanrader. De kamers zijn ruim en hebben een eigen balkon, het personeel is vriendelijk en de bananen pannenkoeken bij het ontbijt zijn verslavend lekker!  

In de omgeving van Sapa kun je mooie wandelingen maken en dat is precies wat wij gaan doen vandaag. Om exact 09.00 uur gaan we op pad samen met Trung en een vrouwelijke gids van de bevolkingsgroep Black Hmong die we toegewezen krijgen.

Een paar minuten later wordt ons gezelschap uitgebreid met nog 3 Black Hmong dames. Ze lopen al die tijd met ons mee, kwebbelen er vrolijk op los en zijn erg vriendelijk en behulpzaam want ze bieden mij regelmatig een helpende hand als ik dreig uit te glijden op de glibberige paadjes.

De wandeling van vandaag is 15 kilometer lang en voert ons door kleine dorpjes met bamboehuizen waar voornamelijk Black Hmong wonen die te herkennen zijn aan hun zwarte kleding. De rijstvelden liggen er prachtig bij. Ze zijn groen/geel van kleur en hier en daar wordt er al geoogst. Vrouwen slaan de rijst tegen een bak aan en vangen de rijstkorrels op, zwaar werk!

Onderweg lunchen we in een eenvoudig eethuisje, we krijgen gebakken noedels met ei en groenten en het smaakt voortreffelijk. Hierna nemen we afscheid van de 3 Black Hmong dames. Al die tijd hebben ze grote manden op hun rug gedragen waar, naar nu blijkt, souvenirs in zitten. Ze verkopen allemaal dezelfde geborduurde tasjes en dezelfde armbandjes. Ik heb al een paar van die tasjes en armbanden maar koop er toch nog een aantal als dank voor hun hulp van vandaag.

Het laatste stuk van de wandeling gaat over eenvoudig vlak terrein en het is bijzonder stil zonder het gekwebbel van de 3 Black Hmong dames. Bij het eerstvolgende dorpje worden we opgewacht door onze eigen chauffeur Dong die ons weer terugbrengt naar ons hotel. We zitten nog geen 5 minuten in de bus of het begint te regenen, wat een mazzel hebben we gehad vandaag! Na een warme douche gaan we een hapje eten in de stad, een lekkere afsluiting van een mooie dag.  

10 september 2013 - Wandeling naar het Red Dao Dorp Ta Phin

Vanochtend slapen we heerlijk uit en na het ontbijt gaan we samen met Trung naar Ta Phin, een dorp in de omgeving van Sapa waar de Red Dao wonen. De Red Dao komen oorspronkelijk uit China en zijn te herkennen aan hun grote rode mutsen.

We maken een mooie wandeling door het dorp en de omringende rijstvelden, ook hier wordt al volop geoogst. 2 Red Dao meisjes staan tot hun knieën in de modder en slaan de rijst tegen een bak aan. Ze hebben rode mutsen op hun hoofd met een witte band er omheen geknoopt, het lijken wel kerstmutsen. Het is intrigerend om te zien hoe de bergvolkeren van elkaar verschillen en allemaal hun eigen kleding dragen.



In de namiddag slenteren we nog wat door Sapa. Het is fijn hier, Sapa is een van die plaatsen waar wij zonder problemen langere tijd zouden kunnen verblijven. Er zijn genoeg faciliteiten, de omgeving is prachtig, de mensen zijn vriendelijk.  Deze stad voegen we toe aan het rijtje Pokhara in Nepal, Pushkar in India en Ubud in Bali. 

11 september 2013 - Lai Chau

Om 09.00 uur rijden we Sapa uit, vandaag reizen we verder door de hooglanden van Vietnam naar Lai Chau. We nemen de Tram Ton pas, de hoogste pas van het land en genieten van het uitzicht op de 3143 meter hoge Fansipan en de omringende bergen. Wat is het hier adembenemend mooi! 

Na 3 uur rijden arriveren we in Lai Chau. Deze stad ligt buiten de gebaande paden en wordt relatief weinig bezocht door toeristen. En dat is nu juist de charme van Lai Chau.

We lunchen in een lokaal eethuisje en zitten op een laag plastic krukje. Mijn Vietnamese buurman staart mij onafgebroken aan, ik word er bijna nerveus van. Het moet ook een grappig gezicht zijn, zo'n Westerling die aan het knoeien is met eetstokjes. 

De eigenaresse van het eethuisje denkt waarschijnlijk hetzelfde en komt een schaar brengen zodat ik de lange kleverige noedels in stukken kan knippen. Dat is mijn eer te na dus ik worstel vrolijk verder met mijn eetstokjes.

Na de lunch maken we samen met Trung een 3-uur durende wandeling in de omgeving van Lai Chau en het valt direct op hoe open de mensen hier zijn. Ze groeten ons vriendelijk en zijn allemaal in voor een praatje. Sommigen mensen vragen om een foto om het vervolgens uit te schateren van plezier als ze het resultaat achterop het schermpje van mijn camera zien. Veel vrouwen hebben zwarte tanden, verkregen door het kauwen op betelnoten en/of hars. Volgens Trung is het een schoonheidsideaal. Smaken verschillen. We genieten volop van het contact met de bevolking, een verademing na Sapa, Bac Ha en Can Cau waar de mensen vriendelijk maar toch ook behoorlijk gesloten en verlegen zijn. 

Onze wandeling gaat verder langs rijstvelden en we steken 2x een rivier door. Schoenen uit, broek opgerold tot onze knieën. Het water geeft verkoeling want het is erg heet vandaag. We passeren veel traditionele paalwoningen en bezoeken nog een schooltje in de open lucht. Een meisje schrikt zo van onze onverwachte verschijning dat ze spontaan begint te huilen.

Rond 17.00 uur gaan we terug naar ons hotel. Er zijn weinig toeristenfaciliteiten in Lai Chau en onze overnachtingsplek is erg simpel. Het eten daarentegen is verrassend lekker. We krijgen rijst met gestoomde groenten, loempia's en roergebakken tofu. Het kost ons trouwens moeite om iets vegetarisch te bestellen in Vietnam, voor de mensen hier is een maaltijd niet compleet zonder vlees of vis.

In de avond maken we nog een wandeling door de stad en daarna gaan we vroeg naar bed. Halverwege de nacht worden we wakker van geritsel en geknabbel. Jan doet het licht aan en ziet nog net iets wegschieten onder het nachtkastje.



De liga die op het kastje ligt is aangeknaagd. We denken dat het een muis is maar het blijkt een dikke kakkerlak te zijn, en het is niet de enige kakkerlak in onze kamer. De rest van de nacht slapen we onrustig en ik droom dat er een reusachtige kakkerlak in mijn bed kruipt.  

12 september 2013 - Bezoek aan de voormalige Franse gevangenis in Son La

Vandaag reizen we verder via een mooie maar erg bochtige weg naar de stad Son La. Onderweg zien we rijstvelden en theeplantages en we passeren een groot stuwmeer. Tegen het middaguur arriveren we in Son La waar we inchecken in het Trade Union Hotel. Onze kamer is ruim en schoon.  

Na de lunch bezoeken we de voormalige Franse gevangenis, de enige bezienswaardigheid van de stad. Deze strafinrichting werd in 1908 gebouwd door de Fransen en hier werden voornamelijk politieke gevangen vastgehouden.

Het grootste gedeelte van de gevangenis is vernietigd door bombardementen maar de ondergrondse cellen zijn nog wel te bezichtigen. En deze zijn gruwelijk. Verder is er nog een klein museum. Hierna maken we een korte wandeling door de stad maar we gaan al gauw terug naar ons hotel. Na ons bezoek aan de gevangenis hebben we geen zin om te winkelen en Son La nodigt ook niet echt uit, wij vinden het een ongezellige stad. 

13 september 2013 - De iddylische Mai Chau vallei

Vroeg op want we hebben een lange reisdag naar Mai Chau in het vooruitzicht. De route van vandaag is wederom prachtig; veel bergen, rijstvelden en traditionele paalwoningen.

Onderweg bezoeken we een markt waar leden van de bevolkingsgroep Black Thai hun goederen verkopen. De vrouwen hebben een grote knot bovenop hun hoofd, een teken dat ze getrouwd zijn.

Sommige Black Thai vrouwen reizen per motorbike en dragen hun helm op hun knot. Dat past natuurlijk niet en het is een erg grappig gezicht. Of de helm op deze manier nog enige bescherming biedt betwijfel ik overigens. Als we Mai Chau naderen staan we plotseling stil. Een wegversperring.

Na een half uurtje wachten begin ik toch wel een beetje ongeduldig te worden. Wat is er aan de hand? Waarom kunnen we niet verder rijden?  Blijkbaar ben ik de enige die ongeduldig is want onze medereizigers zitten in de berm naast hun auto en winden zich absoluut niet op. Onze chauffeur gaat polshoogte nemen en komt even later terug met de mededeling dat er 2 weken geleden een landslide is geweest en dat er nu opruimwerkzaamheden zijn. Op de vraag hoe lang het nog gaat duren heeft hij geen antwoord. Na nog eens een uur wachten wordt de weg eindelijk vrijgegeven en kunnen we verder rijden.

Niet veel later arriveren we in Mai Chau.
Mai Chau is geen stad maar een schilderachtige vallei waar kleine dorpjes te midden van de rijstvelden liggen. We rijden naar het dorpje Ban Lac dat bestaat uit +/- 75 paalwoningen. Toeristen kunnen tegen een kleine vergoeding overnachten in een paalwoning om zo een idee te krijgen van het dagelijkse leven van de White Thai, de bevolkingsgroep die hier woont. Het leek ons vooraf erg toeristisch en dat blijkt het in de praktijk ook te zijn. We besluiten hier niet te overnachten maar we genieten hier wel van een overheerlijke lunch bestaande uit waterspinazie, gefrituurde uienringen, rijst en mals rundvlees met citroengras.

In de middag maken we een mooie wandeling door de vallei. We lopen dwars door de rijstvelden die omringd worden door groene heuvels. Op het land wordt gewerkt. Het is heerlijk rustig en we genieten, wat een geweldige, idyllische omgeving hier. Pas als het donker wordt gaan we naar de Mai Chau lodge, onze overnachtingplaats voor vandaag. Het blijkt een luxe kleinschalige lodge te zijn, vlakbij het dorpje Ban Lac.

Onze kamer is mooi en stijlvol ingericht, het personeel is supervriendelijk, er is een zwembad, een sauna en een restaurant waar lekkere (maar voor Vietnamese begrippen) dure gerechten worden geserveerd. Op nog een stelletje na zijn we de enige gasten en we blijven lang natafelen voordat we naar onze kamer gaan.

14 september 2013 - Roeien met de voeten in Ninh Binh

We hebben heerlijk geslapen vannacht en na een uitgebreid ontbijt bestaande uit baguettes met jam, kaas, eieren en vers fruit verlaten we Mai Chau. Met tegenzin want de Mai Chau Lodge voelt als een warm bad en de idyllische omgeving nodigt uit tot een langer verblijf. Helaas hebben we maar beperkt de tijd en stiekem zijn we toch ook wel nieuwsgierig naar onze volgende bestemming; Ninh Binh. Vanaf Mai Chau is het 3,5 uur rijden naar Ninh Binh dat ook al wel Halong Bay op het droge wordt genoemd. We snappen direct waar die verwijzing vandaan komt want het karstenlandschap rondom Ninh Binh is prachtig en we staan te popelen om de omgeving te verkennen. Dat is op dit moment geen goed idee want het is 12.00 uur in de middag en de zon schijnt genadeloos, het is maar liefst 38 graden vandaag. Daarom gaan we eerst op zoek naar een slaapplaats voor vannacht en hierna genieten we van een eenvoudige lunch.

Om 15.00 uur maken we een 1,5 uur durende boottocht naar Tam Coc. We zitten in een kleine roeiboot en hebben een persoonlijke roeier. Hij roeit op de traditionele manier; met zijn voeten, bijzonder om te zien. We peddelen tussen de grillige rotsformaties door die oprijzen uit het water.

De rotsen zijn begroeid en hier en daar beklimmen geitjes de steile wanden. Onderweg passeren we vissers die tot hun middel in het water staan en we varen door 3 grotten heen waar we moeten bukken om ons hoofd niet te stoten. De boottocht is relaxt en het is heerlijk verkoelend op het water. Kortom, we genieten!  Helaas staan we alweer veel te snel naar onze zin aan wal.

In de namiddag is de rust in de stad teruggekeerd. Bijna alle toeristen zijn verdwenen want praktisch iedereen bezoekt Ninh Binh als dagexcursie vanuit Hanoi.
De roeibootjes liggen aangemeerd en de lokale mensen doen hun was in de rivier.

We sluiten de dag af met een snelle hap in een fastfoodketen, het aanbod aan restaurants is gering in Ninh Binh. 

15 september 2013 - Speedboot naar Quan Lan eiland

Vanochtend maken we nog een mooie wandeling in de omgeving van Ninh Binh en om 08.30 uur vertrekken we richting Halong. De route van vandaag is lang en saai want we volgen een drukke hoofdweg.

Plotseling begint het te stortregenen en binnen een mum van tijd staan de straten blank, niet eerder hebben we zoveel regen zien vallen in zo'n korte tijd. Even plotseling als het begonnen is met regenen is het gelukkig ook weer droog.

Rond het middaguur arriveren we in de drukke havenstad Halong. Vlakbij Halong ligt de grootste toeristische attractie van heel Vietnam; Halong Bay. Halong Bay is opgenomen op de Werelderfgoedlijst van Unesco en dat is niet voor niks want in deze baai rijzen honderden, zo niet duizenden kalkstenen rotseilanden op uit zee. Een spectaculair gezicht. Sommigen van deze eilanden zijn bewoond en kun je bezoeken, andere eilanden herbergen fraaie grotten.

Er worden verschillende boottochten aangeboden door Halong Bay variërend van enkele uren tot meerdere dagen maar wij hebben ervoor gekozen om met de lokale veerboot naar het eiland Quan Lan te varen. Trung vertelt trots dat hij de snelle pont voor ons heeft geregeld. Het blijkt een kleine speedboot te zijn die helemaal wordt volgestouwd met mensen en met dubbel zoveel bagage.

We vinden het binnen veel te warm en bemachtigen een plaatsje buiten op het dek, tussen de bagage. Naast ons staan dozen op elkaar gestapeld waar tot onze verbazing een piepend geluid uitkomt. Er blijken jonge eendjes in te zitten.

De boottocht naar Quan Lan duurt ruim 2 uur maar helaas kunnen we er niet echt van genieten want al snel worden we naar binnen geroepen, er zijn problemen met de motor en het luik op het dek moet open om de motor te koelen. De rest van de tocht brengen we noodgedwongen binnen door. We zitten opeengepakt en voelen ons als haringen in een ton. Onze medereizigers hebben nergens last van en liggen bijna allemaal te slapen. Hoe doen ze dat toch?

Rond 16.00 uur arriveren we eindelijk op het eiland Quan lan. We nemen een tuktuk naar ons hotel, droppen de bagage en maken een korte wandeling door het stadje. Onze eerste indruk is positief. De mensen zijn open en groeten ons vriendelijk. Als het begint te schemeren wandelen we weer terug en tijdens de maaltijd voelen we pas hoe moe we zijn, het was een lange reisdag vandaag en waarschijnlijk is de warmte daar ook debet aan, het is nu 21.00 uur en nog altijd 35 graden.

16 september 2013 - Quan Lan, een onontdekte parel

We zijn vroeg wakker en hebben slecht geslapen vannacht. Onze kamer lijkt wel een sauna, zo warm is het hier. De airco en ventilator doen het niet omdat er vanaf 23.00 uur tot vroeg in de ochtend geen stroom is op het eiland.

We ontbijten buiten op straat, waar het ondanks het vroege tijdstip al een drukte van belang is. Kinderen rennen lachend achter elkaar aan, mensen slurpen hun Pho naar binnen terwijl ze onafgebroken naar de televisie staren. De mobiele slager komt langs. Een dame tovert hompen vlees uit haar bakfiets tevoorschijn en hakt deze in stukken voor haar klanten. Ze doet goede zaken.
Naast ons tafeltje staan een paar fietsen. Formaat kinderfiets. We gaan zo het eiland per fiets verkennen en hopen niet dat deze fietsen voor ons bedoeld zijn. Het zal toch niet? De eigenaar van het hotel bevestigt onze vermoedens. Jazeker, deze fietsen zijn voor ons en er is niks mis mee! Hij komt terug met een schroevendraaier, stelt het zadel bij naar de hoogste stand en voila. Klaar. Daar gaan we. Jan fietst voor mij uit en ik kan een lach niet onderdrukken. Hij heeft lange benen en dit ziet er wel heel erg grappig uit. We hebben weinig keus en besluiten verder te gaan. We volgen de hoofdweg, het is de enige weg die over het eiland loopt dus verdwalen kunnen we niet.

Quan Lan blijkt een parel te zijn. Het is een prachtig eiland en absoluut niet toeristisch. We fietsen langs rijstterrassen en zandduinen en hebben mooie uitzichten op zee. Onderweg pauzeren we op een uitgestrekt zandstrand dat we helemaal voor ons alleen hebben. We nemen een duik in zee en het water biedt enige verkoeling want het is wederom erg warm vandaag. Na +/- 15 kilometer fietsen bereiken we het einde van het eiland. Eenvoudige houten vissersbootjes dobberen in zee, een fotogeniek gezicht maar de zon schijnt helaas veel te fel om mooie foto's te maken.

Op het heetst van de dag lunchen we bij een kleinschalig beach resort. Fried noodles, spinazie en een ijskoud biertje, dat hebben we wel verdiend. Rond 15.00 uur zijn we weer terug in ons hotel. We zijn verbrand terwijl we ons wel goed hebben ingesmeerd vanmorgen, de zon brandt genadeloos hier. De rest van de middag relaxen we op het balkon van ons hotel, dit is pas vakantie.

17 september 2013 - Terugreis naar Hanoi

Vroeg op vandaag want om stipt 07.00 uur vertrekt onze veerboot naar Cai Rong. In tegenstelling tot de heenreis nemen we nu de slowboat. Het is een veerboot zoals je je een veerboot voorstelt. We zijn de enige passagiers die op het bovendek verblijven en een bemanningslid komt ons 2 plastic stoelen brengen zodat we zittend van de omgeving kunnen genieten.

En genieten, dat doen we zeker. De overtocht duurt ruim 2,5 uur en we varen dwars door Tu Long Bay, het onbekende zusje van Halong Bay maar minstens zo mooi. Ook hier rijzen kalkstenen rotsen op uit zee. We passeren tientallen bootjes en drijvende vissersdorpen en zwaaien naar de mensen. Er staat een stevige wind vandaag en het is bewolkt maar met 25 graden is de temperatuur erg aangenaam.

We krijgen gezelschap van 3 pubers, 2 jongens en een meisje. Ze willen hun Engels oefenen en zijn erg nieuwsgierig naar onze belevenissen in Vietnam, altijd leuk, deze ontmoetingen met de lokale bevolking.

Om half 10 varen we de haven van Cai Rong binnen. Onze boot legt aan en via een wiebelige plank lopen we naar de kade, bijna val ik in het water want het is nog een hele kunst om je evenwicht te bewaren als je een zware tas in je armen hebt.   

Onze trouwe chauffeur Dong wacht ons al op en we zetten de terugreis in naar Hanoi. Het is een lange saaie rit van ruim 5 uur. Onderweg pauzeren we in een reusachtig restaurant annex winkel waar we een ware cultuurschok krijgen. Wat een toeristenkermis hier! We weten niet hoe snel we onze tosti naar binnen moeten werken en vervolgen onze reis. Aan het eind van de middag arriveren we in Hanoi en hier nemen we afscheid van Trung en Dong. We zijn niet zo goed in afscheid nemen want we hebben het erg naar ons zin gehad de afgelopen 12 dagen. We overnachten wederom bij Cees en kletsen bij onder het genot van een kopje koffie. Het is fijn om hier weer te zijn, het voelt als thuiskomen. 

18 september 2013 - Midherfstfestival in Hanoi

We slapen heerlijk uit en na het ontbijt wandelen we naar het oude centrum van Hanoi. Het is een stralende zonnige dag vandaag en dat geeft de stad een totaal andere aanblik dan tijdens ons eerste bezoek 2 weken geleden. Veel mensen zijn vrij en er heerst een vrolijke sfeer vanwege het Midherfstfestival dat vandaag gevierd wordt.

Het Midherfstfestival is een echt familiefeest, vooral bedoeld voor kinderen. Ze krijgen cadeautjes, lopen met lampionnen door de straten en eten mooncakes, ronde bruine gebakjes. Overal zien we kraampjes waar deze cakes in grote getale worden verkocht.

Rondom het Hoan Kiem meer is het een gezellige drukte. Er zijn opvallend veel stelletjes die trouwfoto's aan het maken zijn. Geen idee of ze ook allemaal getrouwd zijn vandaag maar het is in ieder geval leuk om te zien en ze poseren maar al te graag voor ons. Sommige vrouwen dragen een Ao Dai, een traditioneel Vietnamees kledingstuk. Het bestaat uit een zijden broek waar een lange nauwsluitende jurk overheen wordt gedragen. Erg elegant.

We ploffen neer op een bankje aan het meer en blijven hier lange tijd zitten. We krijgen gezelschap van een schoolmeisje die zichzelf voorstelt als Van Bui. Ze wilt graag haar Engels met ons oefenen.

Van Bui is een slimme, vriendelijke, spontane meid die ook erg geïnteresseerd is in ons, in Nederland en de rest van de wereld. Na een uurtje nemen we afscheid terwijl we email adressen uitwisselen. Wat een leuke ontmoeting. We hebben inmiddels trek gekregen en genieten van een late vegetarische lunch in het Tamarind Café.  Hierna wandelen we nog wat door de stad.

Aan het eind van de middag wordt het drukker en drukker. Overal staan kraampjes waar lampionnen, speelgoed en zoetigheden worden verkocht. Er klinkt luide muziek en er wordt een drakendans opgevoerd. De sfeer is uitbundig. We vinden het mooi geweest voor vandaag en lopen terug naar ons pension. Onderweg passeren we regelmatig groepjes kinderen met lampionnen, het lijkt wel Sint Maarten.

19+20 september 2013 - Afscheid van Vietnam

Onze laatste dag in Hanoi en we doen lekker rustig aan vandaag. We wandelen nogmaals naar de stad en relaxen op het balkon bij Cees. 20 september vliegen we via Helsinki weer terug naar Amsterdam. Onze vakantie zit er alweer op en we hebben ervan genoten. Vietnam is een boeiend land. Modern maar tegelijkertijd ook erg traditioneel met een verscheidenheid aan mensen. Mensen die op het eerste gezicht ietwat stug en gesloten lijken maar altijd vriendelijk en behulpzaam zijn. We hebben maar een klein gedeelte van Vietnam gezien maar onze interesse is gewekt en we zijn inmiddels ook erg nieuwsgierig geworden naar Hoi An, Hue en de Mekong Delta. Wie weet, voor een volgende vakantie.