12 nov 2012 - Vlucht van Dubai naar Delhi

Voorafgaand aan onze India vakantie waren we 5 dagen in de Verenigde Arabische Emiraten en dit verslag begint in Dubai.

Vanochtend slapen we heerlijk uit en om 11.00 uur nemen we een taxi naar de luchthaven van Dubai. We zijn veel te vroeg voor onze vlucht naar Delhi maar het is zeker geen straf om hier een paar uur rond te hangen want er is genoeg te doen.

De vlucht van Dubai naar Delhi duurt slechts 3 uur en zodra we de luchthaven van Delhi verlaten dringt de inmiddels zo vertrouwde geur van uitlaatgassen en houtgestookte vuren onze neus binnen. We hebben vooraf een hotel gereserveerd en worden opgewacht door een jongeman die een bordje omhoog houdt waar onze namen op vermeld staan. Hij loodst ons naar een oud gammel busje en een paar minuten later storten we ons in het hectische verkeer van Delhi. Onze chauffeur heeft duidelijk haast want hij rijdt als een gek en houdt zijn hand bijna onafgebroken op de toeter. Ondanks het late tijdstip (22.00 uur) is het nog erg druk op straat. Veel gebouwen zijn versierd met vrolijke gekleurde lampjes en er wordt onafgebroken vuurwerk afgestoken, dit allemaal ter ere van Diwali, het Hindoeïstische feest dat de komende dagen gevierd gaat worden.

Na een half uurtje rijden arriveren we veilig en wel bij hotel Jyoti Mahal in de wijk Paharganj. We schrijven onze gegevens in een reusachtig gastenregister en gaan naar onze kamer. Nou ja, kamer, het is eerder een opslaghok want we moeten over meubelstukken en een computer heen klauteren om ons bed te bereiken, deze kamer lijkt in de verste verte niet op de mooie ruime sfeervolle kamers die we op internet hebben gezien. Verder kunnen de ramen niet dicht, niet handig in een lawaaiige stad als Delhi. Jan gaat beneden zijn beklag doen en een paar minuten later verhuizen we naar een andere kamer. Deze is stukken beter en tevreden ploffen we op bed neer, we moeten duidelijk even omschakelen na het goed georganiseerde luxe Dubai. Welkom in India!

13 nov 2012 - New Delhi

We zullen weten dat het Diwali is want de vuurwerkknallen houden ons de hele nacht uit onze slaap en enigszins brak nuttigen we vanochtend ons ontbijt op het dakterras van Jyoti Mahal. Ik probeer mezelf op te warmen in het zonnetje want het is fris hier in Delhi, het is ruim 10 graden koeler dan in de Verenigde Arabische Emiraten.

Tijdens onze 2 voorgaande India reizen hebben we niks van Delhi gezien en daar willen we nu verandering in brengen. Delhi bestaat eigenlijk uit 2 delen, Old Delhi en New Delhi en vandaag zetten we een aantal hoogtepunten van New Delhi op ons programma.

We charteren een tuktuk en gaan op pad. New Delhi is in 1912 gesticht door de Britten en is een ruim opgezette stad met brede wegen, fraaie parken en statige koloniale gebouwen. We houden halt bij de India Gate, een 42 meter hoge triomfboog gebouwd als eerbetoon aan 90.000 Indiase soldaten die in verschillende oorlogen zijn gesneuveld. Hierna vangen we van achter een hoog hek een glimp op van het presidentiële paleis.


Onze volgende stop is Humayun's Tomb, de graftombe van Mogolkeizer Humayun. Het gebouw is opgetrokken uit rood zandsteen en was een inspiratiebron voor de Taj Mahal en dat is goed te zien want er zijn duidelijke overeenkomsten tussen beide gebouwen. In alle rust wandelen we door de omliggende tuinen en bezichtigen een klein museum en een paar andere graftombes die behoorlijk in verval zijn geraakt. Wat een fijne plek is dit!

Als we zijn uitgekeken nemen we een taxi naar het Mehrauli Archaeological Park dat 15 kilometer ten Zuiden van Delhi ligt. Hier staat een van de oudste moslimgebouwen van heel India, Qutab Minar, een bakstenen minaret van 72 meter hoog.  Naast Qutab Minar zijn er nog meer monumenten te bezichtigen en vooral de prachtig gedecoreerde zuilen van de oude moskee zijn erg fotogeniek.  

Als laatste bezoeken we Baha'i House of Worship, ook wel lotustempel genoemd. Het is een moderne tempel in de vorm van een lotusbloem met 27 wit marmeren blaadjes. De Baha'i leer komt oorspronkelijk uit Perzië (Iran) en heeft wereldwijd 6 miljoen aanhangers. Baha'i volgelingen geloven dat er maar 1 god is en dat iedereen gelijk is, ongeacht geloof, ras of huidskleur. Deze tempel is daarom ook voor iedereen toegankelijk. Wij zitten lange tijd bij een van de vijvers rondom de tempel en genieten van de mensen en de serene sfeer die hier hangt.  

Als de zon onder is gaan we terug naar ons hotel waar het een drukte van belang is. De lobby staat vol mensen die ons in koor Happy Diwali toeroepen. Overal branden kaarsjes. Vandaag is het de belangrijkste dag van Diwali, het feest van de lichtjes en de overwinning van het goede over het kwade wordt uitbundig gevierd. Mensen komen samen, dragen nieuwe kleren, eten uitgebreid met elkaar en steken vuurwerk af. Een beetje vergelijkbaar met ons kerstfeest. Het is een van de grootste feesten van het Hindoeïsme en duurt officieel 5 dagen.

Na een verfrissende douche genieten we van een heerlijke dal makhani en een masala chai op het dakterras van Jyoti Mahal. Het idee dat we nog 2 weken lang kunnen genieten van het goddelijke eten in India maakt mij helemaal blij! Na de maaltijd zoeken we ons bed op. De vuurwerkknallen gaan wederom tot diep in de nacht door maar wij zijn zo moe dat we als een blok in slaap vallen. 

14 nov 2012 - Old Delhi

Een goede nachtrust doet wonderen want vanochtend voelen we ons als herboren en na het ontbijt nemen we een tuktuk naar het rode fort. Onderweg valt ons direct op hoe verschillend beide stadsdelen van Delhi zijn. Old Delhi is weer India zoals we wij het kennen: druk, chaotisch, luidruchtig, kleurrijk, smalle straatjes, markten, geuren van specerijen, eten, wierook maar ook afval en uitlaatgassen. 

Vanaf ons hotel is het 20 minuten rijden naar het rode fort maar als we daar aankomen en de lange rij voor het ticket office zien twijfelen we of we wel naar binnen zullen gaan, blijkbaar is dit fort een geliefd familie-uitstapje tijdens Diwali. Een agent krijgt ons in het vizier en dirigeert ons naar een rustige toeristen ingang, verschil moet er zijn. Zoals de naam al doet vermoeden is het rode fort volledig opgetrokken uit rood zandsteen en het is een indrukwekkend bouwwerk, vooral vanwege de hoge verdedigingsmuren die rondom het fort liggen. We schuifelen achter de mensenmassa aan naar binnen en bezichtigen verschillende gebouwen, binnenplaatsen en een klein museum.  

Ons volgende doel is Chandi Chowk, de bazaar van Old Delhi. Hier wordt werkelijk van alles verkocht maar ook hier is het weer ongelofelijk druk en we moeten ons best doen om elkaar niet kwijt te raken. Ik krijg het benauwd van de krioelende mensenmassa en daarom houden we het na een uurtje voor gezien en gaan we op zoek naar de Jama Masjid, de grootste moskee van heel India. Het is inderdaad een imposante moskee met een reusachtige binnenplaats die volgens onze reisgids plaats biedt aan maar liefst 25.000 gelovigen. We doen onze schoenen uit en gaan de moskee binnen. Alhoewel het momenteel geen gebedstijd is zijn er veel mensen aan het bidden en gelukkig storen ze zich niet aan onze aanwezigheid. Indrukwekkend om te zien. Hierna beklimmen we een van de minaretten, een nogal claustrofobische ervaring maar het uitzicht over de oude stad is prachtig.  

16 nov 2012 - Overnachten als een Maharadja in Roopangarh

Vandaag begint onze 3e Rajasthan toer en als we bij Bhawani in de auto stappen voelt het direct weer heel vertrouwd. Dat geldt ook voor het straatbeeld. We rijden over smalle stoffige weggetjes waar kamelenkarren nog altijd een belangrijk transportmiddel zijn en we zien weer mannen met tulbanden en vrouwen in kleurrijke gewaden. Wat zijn de mensen toch prachtig hier, Rajasthan is het India waar wij ons hart aan hebben verpand!

Ons doel voor vandaag is Kuchaman fort maar helaas blijkt het fort gesloten te zijn en daarom rijden we door naar Roopangarh, eveneens een fort dat is omgebouwd tot hotel. Onze kamer is mooi gedecoreerd en lijkt wel een ballroom, zo groot, en dan overdrijven we niet. 

In de namiddag maken we een wandeling door het dorpje Roopan maar helaas bekruipt ons hier hetzelfde negatieve gevoel als vorig jaar. De inwoners zijn afstandelijk, we voelen ons niet welkom. De kinderen daarentegen zeuren om geld en pennen en achtervolgen ons in grote getale, we lijken de rattenvanger van Hamelen wel! Op deze manier beleven wij weinig plezier aan onze wandeling dus we keren maar weer om naar ons hotel waar we genieten van een portie dahl met groenten. Hierna duiken we vroeg ons bed in.

17 nov 2012 - Pushkar

Na het ontbijt verlaten we Roopangarh en in 2 uurtjes tijd rijden we naar Pushkar. Bhawani zet ons af bij Greenpark Resort, een hotel net buiten het centrum van de stad. De eigenaar van Greenpark Resort vertelt dat hij een paar dagen geleden een kleinschalige haveli heeft geopend vlakbij het huidige hotel en vol trots geeft hij ons een uitgebreide rondleiding. De kamers zijn sfeervol ingericht en hebben een ruime badkamer en zelfs een balkon. We zijn onder de indruk en worden een van de eerste gasten die hier verblijven.

In de namiddag wandelen we naar de Mela ground waar over 4 dagen de wereldberoemde Pushkar Fair van start zal gaan. Er zijn al veel handelaren gearriveerd en zover ons oog reikt zien we kamelen. We lopen tussen de dieren en de tenten door en groeten de vriendelijke handelaren. Stuk voor stuk prachtige mannen met kleurige tulbanden en mooie grote snorren. Ze willen graag op de foto maar niet voordat ze hun snor in model hebben gebracht. 

Verder hebben ze veel gevoel vol humor en zijn ze wel in voor een praatje, weliswaar met handen en voeten omdat wij praktisch geen Hindi spreken en zij geen Nederlands maar het is verbazingwekkend hoe goed je kunt communiceren met gebaren. We lopen verder over het terrein en een heerlijke etenslucht dringt onze neus binnen.

Overal branden nu kleine vuurtjes waarop mensen hun maaltijd aan het bereiden zijn. Regelmatig krijgen we eten aangeboden, erg verleidelijk maar we vragen ons af of onze magen hier tegen bestand zijn en bedanken beleefd. Het is heerlijk om hier rond te lopen en we genieten met volle teugen. Er hangt een gemoedelijke ongedwongen sfeer omdat er bijna geen toeristen of opdringerige verkopers zijn, een heel verschil met voorgaande jaren. Pas als het helemaal donker is gaan we weer terug naar ons hotel.

18 nov 2012 - Relaxen in Pushkar

Vandaag hebben we een vrije dag in Pushkar en we doen het lekker rustig aan. We zijn hier nu voor de 3e keer en de drang om alles te willen zien en fotograferen is weg. We slapen heerlijk uit, luieren op ons balkon en genieten van het uitzicht op de omliggende heuvels. Dit is pas vakantie.

Later op de dag maken we nog een wandeling door de stad en nemen we een kijkje bij het heilige meer maar we worden als een magneet naar het Mela terrein gezogen, we krijgen niet snel genoeg van de prachtige mensen, de kamelen en de heerlijke sfeer die daar hangt.

19 nov 2012 - Foto's teruggeven in Todgarh

Tijdens onze vorige Rajasthan reis hebben we overnacht in Hill Valley Resort, een paradijselijk hotel gelegen in een klein dorpje vlakbij Todgarh. Wij vonden het werkelijk een heerlijk plekje buiten de gebaande paden en daarom staat het ook dit jaar op ons programma.

Vanaf Pushkar is het ongeveer 3 uur rijden naar Todgarh en van een ruime afstand vangen we al een glimp op van het Hill Valley Resort dat fier bovenop een heuvel staat. De medewerkers van het hotel begroeten ons vriendelijk en herkennen ons nog van vorig jaar, destijds waren we de enige gasten en ook nu is het rustig. We nuttigen de lunch in de tuin van het hotel en genieten van het uitzicht, het is fijn om hier weer terug te zijn!

In de namiddag hebben we een missie; we gaan namelijk op zoek naar de mensen die wij vorig jaar in een nabijgelegen dorpje hebben geportretteerd om de betreffende foto's terug te geven. We wandelen over de hoofdweg van het dorp en arriveren al snel bij het 1e huisje. Helaas is er niemand thuis maar ons geroep en gezoek heeft wel de nieuwsgierigheid gewekt van een groepje kinderen. We laten de foto's zien en zodra ze hun dorpsgenootjes herkennen beginnen ze allemaal door elkaar heen te praten en willen ze ons maar wat graag de weg wijzen.

Bij het 2e huis is het raak. De kinderen duwen ons door een deur heen die uitkomt op een kleine binnenplaats waar een vrouw groenten aan het snijden is. Ze blijkt de moeder te zijn van "de jongen onder de deken" die wij hier vorig jaar op de foto hebben gezet. Met grote ogen van verbazing bekijkt ze de foto. Ja, dat is inderdaad haar zoon en nee, hij is niet thuis want hij zit momenteel op school. Althans, dat zijn de enige woordjes die wij verstaan, het wordt toch echt tijd dat wij Hindi leren spreken!

De moeder van de jongen is erg verlegen en de kinderen van het dorp blijven maar gillen en om ons heen springen zodat wij besluiten verder te gaan, de vrouw verbouwereerd achter latend met de foto in haar handen.  

Wij willen verder lopen maar de kinderen vinden dat blijkbaar geen goed idee want ze wijzen allemaal de andere kant op.  In de verte naderen mensen die terugkeren van het land en pas als ze dichterbij zijn herkennen we de "vrouw in het blauw" die we bij het 1e huis hebben geportretteerd. Ook de man en de kinderen naast haar hebben we eerder gezien. Commotie alom. 

Terwijl zij aandachtig hun eigen foto's bekijken, bekijken wij aandachtig deze mensen. De kinderen hebben nog steeds dezelfde verwilderde haren en de vrouw ziet er nog precies hetzelfde uit, al draagt ze nu een roze gewaad in plaats van blauw.

De man geeft ons de foto's terug maar als Jan gebaart dat hij deze mag houden wordt hij erg emotioneel en blijft hij Jan onafgebroken bedanken en omarmen. Een gebaar dat ons raakt.  

We maken nog wat nieuwe foto's en gaan daarna terug naar Hill Valley Resort, voor nu is het mooi geweest want we hebben genoeg opschudding veroorzaakt in dit kleine slaperige dorpje. Morgen maar op zoek naar de overige mensen.


Die avond eten we beneden in het hotel een portie dahl. Aan het tafeltje naast ons zit een belangrijke man; de politie officier van Todgarh. Hij is jarig vandaag en nuttigt hier zijn maaltijd. Een paar minuten later zingen we hem uit volle borst Happy Birthday toe, samen met zijn familie en de medewerkers van het hotel en hierna genieten we van een mierzoet gebakje terwijl de politie officier ons een en ander over zijn werk vertelt. De afsluiting van een bijzondere dag.

20 nov 2012 - Rondleiding door dorpje bij Todgarh

Vanochtend zijn we vroeg wakker en na het ontbijt gaan we op zoek naar de mensen van het 3e huis. Deze keer kunnen we in alle rust door het dorp lopen want de kinderen zijn in geen velden of wegen te bekennen. We hebben het huis al snel gevonden en worden ontvangen door een vriendelijke man die goed Engels spreekt. Het meisje op de foto blijkt zijn kleindochter te zijn maar helaas is ze niet thuis. De man vindt het wel erg leuk dat wij de foto persoonlijk komen terugbrengen en biedt ons eten en drinken aan. Eigenlijk zitten we nog vol van ons ontbijt maar een "nee" is onbeleefd en wordt ook niet geaccepteerd en een paar minuten later hebben we onze handen vol fruit terwijl een kleinzoon van de man op de brommer naar Todgarh rijdt om een fles mineraalwater voor ons te halen. Het nieuws dat er westerlingen zijn gearriveerd heeft zich snel verspreid want in een mum van tijd zit de binnenplaats van het huis vol met familieleden die ons allemaal willen begroeten.

We kletsen een half uur en krijgen hierna een uitgebreide rondleiding door het dorp. De inwoners zijn allemaal even vriendelijk en laten ons trots hun kinderen, woning, boomgaard of groentetuin zien. Regelmatig krijgen we masala chai en chapati aangeboden en we worden overladen met fruit, het is ongelofelijk hoe gastvrij deze mensen zijn.

De rondleiding eindigt bij de lokale school waar de kinderen ons in koor welkom heten met een beleefd "Goodmorning Sir". De klassen zijn gemengd en het is mooi om te zien dat ook de meisjes hier naar school gaan, iets wat helaas niet zo vanzelfsprekend is in India. Over een paar minuten begint de Engelse les via de radio en tot die tijd oefenen wij een paar zinnetjes Engels met de kinderen.

Een leraar vertelt dat er 120 kinderen op deze school zitten die hier ook iedere dag een warme maaltijd krijgen. Hij neemt ons mee naar een schuurtje waar 2 reusachtige pannen op het vuur staan. Zodra we de kleine ruimte binnen stappen slaat de rook direct op onze keel en beginnen onze ogen te branden. Hoe is het mogelijk om in deze kleine benauwde ruimte een maaltijd te bereiden? Groot respect voor de kokkin! We mogen mee-eten en de resterende lessen volgen maar de kinderen hebben meer aandacht voor ons dan voor de leraren en we willen de lessen niet teveel verstoren dus we besluiten terug te gaan naar het hotel. Deze rondleiding duurt al 4,5 uur en Bhawani zal zich ook wel afvragen waar we zijn en of we nog verder reizen vandaag.

De rest van de middag relaxen we bij het hotel, we zijn onder de indruk van alle bijzondere ontmoetingen en de overweldigende gastvrijheid van de mensen hier.

21 nov 2012 - Todgarh - Raj Mahal

Vandaag hebben we een lange reisdag naar Raj Mahal in het vooruitzicht. Qua afstand valt het wel mee, +/- 250 kilometer, maar de weg zit vol kuilen en gaten zodat we er ruim 7 uur over doen. Raj Mahal is een heritage hotel gelegen in een klein dorpje aan de oever van een meer. Op internet zag het er prachtig uit maar de werkelijkheid blijkt anders te zijn. Het hotel is oud en vervallen en de ontvangst is alles behalve vriendelijk. Ook zijn de kamers ver boven ons budget.  

We proberen af te dingen maar de manager is chagrijnig en houdt voet bij stuk, er kan zelfs geen roepie van de prijs af terwijl we de enige gasten zijn. Het voelt hier absoluut niet fijn en na overleg met Bhawani besluiten we door te rijden naar het volgende dorpje op onze route.  

1,5 uur later arriveren we daar. Buiten is het inmiddels helemaal donker en ook het plaatselijke hotel is in duisternis gehuld want de stroom is uitgevallen. De vriendelijke eigenaar laat ons meerdere kamers zien, al gaat dat wat lastig bij alleen het licht van een zaklantaarn. Wij zijn niet zo kieskeurig en zijn allang al blij dat we een slaapplek hebben voor vannacht. Een kwartier later springt de generator aan zodat we ons kunnen opfrissen en hierna gaan we naar het dakterras om een hapje te eten.


Tot onze grote verbazing zit het terras vol met mensen, 2 reisgezelschappen uit Australië en Nieuw Zeeland, wat doen deze groepen hier in the middle of nowhere? We krijgen een tafeltje aangewezen en kletsen met de vrouw van de eigenaar totdat het buffet geopend wordt.

Er is een ruime keuze aan vleesgerechten maar wij houden het bij tomatensoep, rijst en groenten. Na de maaltijd duiken we gelijk ons bed in, we zijn oververmoeid van de lange reis van vandaag. Het is zo stil in dit dorpje dat we vannacht zonder oordopjes slapen, een zeldzaamheid in India!

22 nov 2012 - Dorpsleven en gebedsdienst bijwonen

Bij het krieken van de dag worden we gewekt door een haan en niet veel later maken we een wandeling door het dorp.  Het is koel deze ochtend. Waarschijnlijk vinden de inwoners van het dorp dat ook want ze hebben dikke dekens om zich heen geslagen en warmen zich aan een vuurtje. Ze groeten ons vriendelijk maar lijken nogal verbaasd ons te zien, blijkbaar verwachten ze op dit tijdstip geen toeristen. We lopen naar een groep mannen toe om te kijken wat ze aan het doen zijn. Ze maken masala chai en puri (gefrituurde broodjes) in zwartgeblakerde pannen.

We krijgen masala chai aangeboden en blijven een poosje bij de mannen staan, jammer dat we niet met ze kunnen communiceren. Een kwartier later vervolgen we onze wandeling. Het is fijn om door de smalle straatjes van het dorp te slenteren en het dagelijkse leven te aanschouwen.

Een meisje haalt water bij de pomp, de plaatselijke kapper scheert zijn 1e klant van de dag, vrouwen wisselen het laatste nieuws uit en kinderen begroeten ons vriendelijk maar verlegen. Af en toe maken we ruimte voor een geitenhoedster en haar dieren of voor heilige koeien want die hebben natuurlijk altijd voorrang. Wat een heerlijk traditioneel dorpje is dit, het lijkt alsof de tijd hier heeft stilgestaan!

Rond 09.00 uur gaan we terug naar het hotel om te ontbijten. De reisgroepen zijn al vertrokken zodat we het dakterras helemaal voor ons alleen hebben. We raken aan de praat met Mahendra, de vriendelijke eigenaar van het hotel en hij vertelt een en ander over de historie van het dorp en het plaatselijke fort. Hierna laat hij ons wat van de omgeving zien.

We rijden naar de lokale tempel net buiten het dorp. Het is een kleine tempel omringd door bodhi bomen en het enige geluid dat we hier horen is het ruisen van de wind en het gekwetter van vogeltjes. Wat een serene plek. We doen onze schoenen uit, stappen de tempel binnen en worden begroet door de priester.

Mahendra is hier zelf ook al een poosje niet geweest en zegt dat hij graag wilt bidden. Een paar minuten later zijn we getuigen van een intieme gebedsdienst. De priester zwaait met een brandende kandelaar en minutenlang luisteren we naar zijn monotone stem, het geluid van een rinkelende bel en een triangel terwijl de geur van wierook onze neus binnen dringt. Mahendra stort zich vol overgave in zijn gebed en ook wij raken bijna in trance. Als de priester klaar is zegent hij Mahendra en daarna ons. Jan en ik kijken elkaar aan, we hebben beiden kippenvel op onze armen en tranen in onze ogen. Dit is zo puur, zo intens, zo bijzonder om mee te maken! Even later staan we weer buiten in het felle zonlicht.

Na deze spirituele ervaring moeten we even omschakelen voordat we klaar zijn voor de volgende bezienswaardig-heden. We bezoeken nog een dam, een meer, een oud waterreservoir en grafmonumenten. Leuk om te zien maar het licht is te hard om te fotograferen en wij zijn nog teveel onder de indruk van de gebedsdienst in de tempel. 

Mahendra stelt voor om later op de dag terug te keren naar het meer zodat we foto's kunnen maken bij de ondergaande zon, een voorstel waar we dankbaar gebruik van maken. Die namiddag is Mahendra helaas verhinderd maar hij stuurt 2 medewerkers met ons mee die ons uiterst goed verzorgen. Onder het genot van masala chai en koekjes genieten we van een fraaie zonsondergang en pas als het helemaal donker is rijden we terug naar het hotel.

Wat een fantastische plek is dit, we hebben het dorpje en haar inwoners inmiddels in ons hart gesloten.

23 nov 2012 - Te gast bij een Indiase bruiloft

Vandaag rijden we in 4 uur tijd naar Jaipur. Wederom zit de weg vol met kuilen en gaten en we zijn blij als Bhawani ons afzet bij Tordi Haveli. Ik heb pijn in mijn rug gekregen van al het gehobbel in de auto en moet echt even mijn benen strekken. Later in de middag haalt Bhawani ons weer op en gaan we naar zijn huis. Manju maakt een heerlijke masala chai voor ons en hierna helpt ze mij bij het aantrekken van mijn Indiase gewaad en wel voor een hele bijzondere gelegenheid want vanavond en morgen zijn we te gast bij een Indiase bruiloft. In tegenstelling tot de bruiloft die wij 2 jaar geleden hebben bijgewoond zijn de ouders van de bruid erg rijk en het belooft een waar spektakel te worden. We zijn erg nieuwsgierig.

Bhawani vertelt dat deze bruiloft 3 dagen duurt en wordt gevierd in een speciale wedding garden, een grote tuin in het centrum van Jaipur. Vandaag is de 1e dag van de bruiloft en de bruid en bruidegom geven los van elkaar een feest, morgen vindt de officiële huwelijksceremonie plaats. Wij zijn uitgenodigd door de bruid en rijden samen met Bhawani en zijn familie naar haar feest. Onderweg zien we veel wedding gardens, de sterren staan gunstig, het trouwseizoen is duidelijk van start gegaan.

"Onze" wedding garden is mooi versierd en het is er al een drukte van belang. Er zijn vanavond +/- 300 genodigden, bijna allemaal vrouwen. We maken vluchtig kennis met de bruid en haar ouders en nemen plaats op plastic stoelen die zijn opgesteld voor een podium.  

De show gaat beginnen. Er worden een paar sketches opgevoerd waar wij niks van verstaan maar die erg grappig moeten zijn want iedereen ligt dubbel van het lachen en verder wordt er gedanst op klassieke en moderne Bollywood hits door familieleden en vriendinnen van de bruid. Fantastisch om te zien. De optredens gaan de hele avond door en worden op film vastgelegd.
Na een poosje beginnen we trek te krijgen en Bhawani begeleidt ons naar een groot buffet aan de zijkant van de tuin.

Er is een ruime keuze aan Indiase gerechten en alles ziet er heerlijk uit. En het smaakt ook voortreffelijk, al is het soms iets te pittig voor ons. Volgens Bhawani stelt dit buffet niet veel voor in vergelijking met het buffet dat hier morgenavond zal staan. We kunnen het ons haast niet voorstellen maar kijken er nu al naar uit, we zijn verliefd geworden op het Indiase eten!

Als enige Westerlingen trekken we deze avond nogal wat bekijks en het onvermijdelijke moment breekt aan dat wij het podium worden opgeroepen. Jan bedankt de bruid en haar familie voor de uitnodiging en de gastvrijheid en wenst het bruidspaar veel succes toe in de toekomst. Als afsluiting moeten we natuurlijk even meedansen op Bollywood muziek en hierna brengt Bhawani ons terug naar ons hotel. Wat een bijzondere avond!

24 nov 2012 - Bezoek aan het ouderlijke huis van de bruid & bruiloft

Vanochtend gaan we samen met Bhawani naar het ouderlijke huis van de bruid voor een nadere kennismaking met haar en haar familie. Als we de straat in rijden is het niet zo moeilijk om te raden waar ze woont, er is maar 1 huis dat versierd is met slingers en waar muzikanten voor de deur spelen. De vader van de bruid ontvangt ons vriendelijk en geeft ons een uitgebreide rondleiding door zijn woning en de nabijgelegen villa van zijn broer. Deze familie is echt rijk, zelfs voor westerse begrippen.

We drinken een kopje masala chai en begroeten de bruid. Een vlotte vriendelijke meid van begin 20. Ze draagt normale kleding en oogt heel ontspannen voor iemand die vandaag gaat trouwen. Haar handen en voeten zijn prachtig versierd met henna en als we haar een compliment geven stelt ze voor om ook mijn (Petra) handen te beschilderen. Niet veel later brengt ze heel geconcentreerd de meest prachtige hennapatronen aan, zonder voorbeeld, zo uit haar hoofd, het is een mooie afleiding voor haar. Af en toe moet ze haar werk even onderbreken omdat de binnenplaats volstroomt met familieleden die haar willen feliciteren. Na een uur zijn mijn handen klaar en we besluiten terug te gaan naar ons hotel. Bij het afscheid geeft de bruid ons nog een bedelarmband die speciaal voor de bruiloft is gemaakt en door naaste familieleden wordt gedragen. Een hele eer.

Vanwege alle bruiloften die vandaag gevierd gaan worden is Tordi Haveli overboekt en noodgedwongen verhuizen we naar een ander hotel. Daar laten we alle informatie van vanochtend op ons inwerken. Ondanks dat de bruid uit een rijke, welgestelde familie komt is ook haar huwelijk gearrangeerd. Vanavond ziet zij haar toekomstige partner voor de 1e keer en morgen zal zij met hem meegaan naar zijn huis om bij hem in te trekken. Misschien wat vreemd voor ons maar heel gebruikelijk in India waar anno 2012 nog altijd 90% van alle huwelijken gearrangeerd zijn. Meestal gaan de ouders op zoek naar een geschikte partner voor hun dochter of zoon en daarbij is het uiteraard van groot belang uit welke kaste je komt of wat je geloof is. 

Om half 8 komt Bhawani ons weer ophalen. Het verkeer in Jaipur staat muurvast en terwijl Bhawani zijn auto overal tussendoor manoeuvreert kijken wij onze ogen uit. We passeren meerdere malen een bruiloftstoet. Meestal zit de bruidegom op een paard maar we zien ook een bruidegom op een olifant. De stoet wordt begeleidt door een fanfare orkest en bijgelicht met reusachtige kandelaars die door mensen worden gedragen. Een bijzonder gezicht. Na een half uurtje arriveren we bij de wedding garden. We dachten dat er gisteren al veel gasten waren maar hebben het mis want vandaag worden er maar liefst 2500 mensen verwacht. Bij de ingang krijgen we een lassi (yoghurt drank) aangeboden en hierna maken we kennis met verdere familie en vrienden van Bhawani. Leuk om al deze mensen te ontmoeten.  

De bruid en de bruidegom zijn nog niet gearriveerd maar de ouders van de bruid zijn wel aanwezig en wij krijgen instructies om ons geschenk aan hen te geven. Dan doen we dan ook. Ze zitten te midden van alle cadeaus, de zogenaamde bruidschat, en die is niet misselijk!  Een bed, matras, koelkast, pannenset, magnetron, meubels en verschillende elektrische apparaten. Ongelofelijk.

En dat geldt zeker ook voor het buffet, Bhawani heeft niet overdreven gisteren. Hij moet lachen als hij onze verbaasde gezichten ziet en voegt er nog even aan toe dat alleen al de catering van deze bruiloft € 20.000 kost. We lopen langs de kraampjes waar werkelijk van alles verkrijgbaar is; salades, fruit, groenten, rijst, vlees, vegetarische gerechten, snacks, zoetigheden en toetjes. 

Verder is er een speciale hoek met gerechten uit Punjab en een broodhoek waar chapati's, naan broden, puri's etc. vers worden gebakken. We weten niet waar we moeten beginnen maar gelukkig is Bhawani er nog om ons wegwijs te maken in de Indiase keuken. We proberen veel nieuwe dingen en eten ons tonnetje rond.  


Plotseling horen we muziek en we zien nog net de bruidegom van zijn paard afstappen en plaats nemen op het podium. Kort hierna arriveert ook de bruid. Ze wordt binnengedragen in een traditionele draagstoel en ziet er werkelijk oogverblindend uit in haar rode bruidsjurk. Ook zij neemt plaats op het podium en de komende uren blijven beiden daar zitten om felicitaties in ontvangst te nemen en met de aanwezigen op de foto te gaan. 

Rond middernacht wordt er vuurwerk afgestoken en hierna vertrekt het bruidspaar in een spiksplinternieuwe auto (ook een cadeau) naar het huis van de bruid waar diep in de nacht een ceremonie gaat plaatsvinden. Bhawani vertelt dat het bruidspaar 7 rondjes om een vuur moet lopen en hierna gezegend zal worden door een priester, pas dan zijn ze echt getrouwd. De wedding garden loopt leeg en ook wij gaan terug naar ons hotel. Om half 2 liggen we in bed, klaarwakker. Alle beelden van vandaag worden als een film opnieuw afgespeeld in ons hoofd.

25 nov 2012 - Terugreis naar Delhi

Als de wekker vanochtend afgaat heb ik het gevoel dat ik nog maar net slaap en waarschijnlijk is dat ook zo. Na het ontbijt en een extra kopje masala chai beginnen we aan de lange reis terug naar Delhi. In tegenstelling tot de heenreis zijn er veel vrachtwagens op de weg en regelmatig staan we stil vanwege wegwerkzaamheden. 6,5 uur later arriveren we enigszins vermoeid bij hotel Sunrise in de bruisende wijk Karol Bagh in hartje Delhi.

Hier nemen we met tranen in onze ogen afscheid van Bhawani. We hebben het weer geweldig gehad samen en inmiddels is hij niet meer alleen onze chauffeur maar ook een vriend geworden. We zwaaien hem uit totdat hij helemaal uit het zicht is verdwenen en genieten daarna van een heerlijk portie dahl. Deze avond gaan we vroeg naar bed, even wat slaap in halen van de afgelopen dagen.

26+27+28 nov 2012 - Delhi - Dubai - Amsterdam

Vandaag is onze laatste dag in India. We hadden onszelf voorgenomen om nog wat van Delhi te zien maar kunnen ons er niet toe zetten. 27 november vliegen we via Dubai weer terug naar ons koude kikkerlandje. Ons 3e bezoek aan India stond vooral in het teken van "terugkeren" in plaats van het bezoeken van bezienswaardigheden en het zijn de mensen die deze vakantie zo bijzonder maken. Het weerzien met Bhawani en zijn familie, foto's teruggeven in Todgarh en de daarop volgende rondleiding, de bruiloft, het bezoek bij de bruid thuis en de intieme gebedsdienst in de tempel. Stuk voor stuk dierbare herinneringen die wij koesteren. Wat zijn wij toch bevoorrecht dat wij even deel uit mochten maken van het leven van al deze fantastische mensen!