1+2 nov Aankomst in India
3 nov De heilige stad Varanasi
4 nov Boottocht over de Ganges
5 nov Diwali, het feest van de lichtjes
6 nov Wandeling door Khajuraho
7 nov Rondrijden in stijl - van Khajuraho naar Orchha
8 nov Op weg naar Agra en de Taj Mahal
9 nov De Taj Mahal, het gebouw van de liefde
10 nov De roze stad Jaipur
11 nov Op bezoek bij de Bishnoi
12 nov De blauwe stad Jodhpur
13 nov Pech onderweg, van Jodhpur naar Jaisalmer
14 nov Een nacht in Khuri
15 nov Grafmonumenten en tempels nabij Jaisalmer
16 nov De kamelenmarkt van Pushkar
17 nov Te gast bij een Indiase bruiloft
18+19 nov Afscheid van kleurrijk Rajasthan en India


1+2 november 2010 - Aankomst in India


India, dit immense land staat al jaren bovenaan ons “wensenlijstje” te fonkelen maar tot op heden zijn we er nog steeds niet geweest. Verhalen over schrijnende armoede, drukte, viezigheid en het risico om ziek te worden houden ons tegen maar tegelijkertijd zijn we erg nieuwsgierig naar de mensen en de prachtige bouwwerken die hier te vinden zijn. Uiteindelijk wint onze nieuwsgierigheid het van onze twijfels en we boeken een rechtstreekse KLM vlucht van Amsterdam naar Delhi.

Na een paar maanden wachten is het dan eindelijk zover en vroeg in de ochtend rijden we in opperbeste stemming naar Schiphol. Het inchecken verloopt voorspoedig maar de security check bij de gate duurt erg lang en uiteindelijk vertrekken we met een uur vertraging. De vlucht gaat gelukkig wel snel voorbij, met dank aan het entertainment systeem, en rond middernacht arriveren we in Delhi.

Indira Gandhi Airport, de internationale luchthaven van Delhi, is onlangs vernieuwd en ziet er werkelijk prachtig uit. Modern, stijlvol en licht. Onze tassen rollen als een van de eerste van de bagageband en nadat we geld hebben gewisseld lopen we naar de uitgang waar tientallen mannen, met bordjes in hun handen, de vermoeide reizigers opwachten. Na wat zoeken ontdekken we onze eigen namen op een bordje en we lopen met de man mee naar zijn auto. Tot hilariteit van de chauffeur wilt Jan aan de bestuurderskant instappen, oh ja, dat is waar ook, ze rijden hier natuurlijk links. Na een korte rit door donker Delhi arriveren we bij een hotel dat we vooraf via internet hebben gereserveerd. Een medewerker verzoekt ons vriendelijk doch dringend om onze gegevens in te vullen in een reusachtig gastenregister. Volledige namen, paspoort en visa nummers, adres, beroep, route, hij wilt alles van ons weten. Hierna worden onze paspoorten gekopieerd en als we denken dat we naar onze kamer mogen hebben we het mis want onze gastheer tovert een 2e register tevoorschijn en nogmaals moeten we alles invullen. Wat een papierwerk voor maar 1 nachtje slapen. Om 02.15 uur liggen we dan eindelijk in bed, klaarwakker, maar wij zijn in India!

Een paar uur later schrikken we van de wekker, voor ons gevoel slapen we nog maar net en eigenlijk is dat ook zo maar we moeten nu toch echt opstaan anders missen we ons vliegtuig naar Varanasi.

Omdat we slechts beperkt de tijd hebben moeten we keuzes maken vandaar dat we hebben besloten om Delhi over te slaan. De binnenlandse vlucht met Air India verloopt volgens schema en in de middag arriveren we in Varanasi.

Hotel Surya in Varanasi

In tegenstelling tot Delhi is de luchthaven van Varanasi klein en chaotisch. Er zijn meerdere vliegtuigen aangekomen en iedereen stort zich letterlijk op de enige bagagebelt die hier is. Ook Jan waagt zich in de krioelende mensenmassa terwijl ik ondertussen vol verwondering om me heen kijk naar al die mensen die tegelijkertijd aan armen, tassen en bagagekarren trekken. Dan staat Jan weer voor me, met onze vertrouwde tassen.

We nemen een taxi naar hotel Surya gelegen in de wijk Cantonment een paar kilometer buiten het stadscentrum. Dit blijkt een goede keuze te zijn (bedankt Margo!). We worden vriendelijk ontvangen en onze kamer is ruim en schoon. Na een warme douche genieten we van een maaltijd in de tuin van het hotel en duiken daarna vroeg ons bed in, eerst maar eens wat slaap inhalen.



terug

 

3 november 2010 - De Heilge stad Varanasi

Varanasi is de heiligste stad van India gelegen aan de heiligste rivier van het land, de Ganges. Jaarlijks komen meer dan een miljoen pelgrims naar Varanasi om zich te wassen in de Ganges of om er te sterven. Wie hier zijn laatste adem uitblaast en gecremeerd wordt is bevrijd van de eeuwige cyclus van reïncarnatie.
Onze roeier in Varanasi
Om 05.15 uur in de ochtend stappen we in een taxi en laten ons naar de Ganges brengen. Het is nog donker buiten maar bij de ghats, de trappen die naar de rivier leiden, is het al een drukte van belang. Hindoes begroeten de nieuwe dag door diverse rituelen uit te voeren. Vrouwen zitten in een kring op de grond en zingen zachtjes liederen, mannen rinkelen met bellen en branden wierook.

We willen een boottochtje maken en na wat onderhandelen met een roeier stappen we aan boord van een houten sloep. Onze schipper peddelt naar de Dasashwamedha ghat, de hoofd ghat, en we genieten van het schouwspel voor ons. Tientallen mensen wagen zich in de Ganges voor hun rituele bad. Ze prevelen gebeden, dompelen zichzelf driemaal onder en nemen vervolgens een slok heilig water. Een vrouw vult een kan met water, houdt deze voor haar lichaam en offert het water weer terug aan de rivier met een intense concentratie op haar gezicht. Dan komt de zon op en zet Varanasi in een prachtige goudgele gloed. Wat een magische plek hier.

Jan in Varanasi

We varen heen en weer tussen verschillende ghats en ontdekken dat iedere ghat zijn eigen activiteiten heeft. Zo wordt er bijvoorbeeld Yoga beoefend, kleding gewassen, tanden gepoetst en er zijn verschillende crematie ghats. Wij slaan de lijkverbrandingen deze ochtend over want we willen juist genieten van het overweldigende leven hier.

Na 2 uur varen zet onze roeier ons af bij de hoofd ghat en wij slenteren nog wat rond. Continue worden we aangesproken door bedelaars, handlezers, masseurs, straatkappers, kinderen, Sadhus of mensen die gewoon nieuwsgierig zijn. Tientallen koeien blokkeren onze weg, dit zijn de heilige koeien van Varanasi. Vaak liggen ze languit op straat of ze scharrelen tussen het afval, op zoek naar iets eetbaars. Inmiddels begint het erg warm te worden en we hebben trek in een ontbijt dus we nemen een tuk-tuk terug naar ons hotel.

Varanasi telt 1,5 miljoen inwoners en het lijkt wel alsof al deze 1,5 miljoen mensen tegelijkertijd met ons onderweg zijn want het verkeer is werkelijk een grote chaos. Auto’s, riksja’s, tuk-tuks, fietsers, voetgangers, honden, koeien, geiten - alles en iedereen krioelt hier letterlijk door elkaar heen in zijn eigen tempo. Verkeersregels lijken er niet te zijn want hier geldt slechts 1 regel: hoe groter je voertuig en hoe luider je toeter, hoe meer macht je hebt! Het wordt een spannend ritje maar onze tuk-tuk chauffeur zet ons zonder kleerscheuren af bij hotel Surya.

 

Na een lunch en een warme douche gaan we in de namiddag nogmaals naar de ghats. De Ganges ligt slechts 3 kilometer van ons hotel maar we maken de fout om een taxi te nemen en doen er maar liefst 1,5 uur over om er te komen, we hebben de avondspits in Varanasi even onderschat. Gelukkig zijn we nog wel op tijd om de Aarti ceremonie mee te maken die elke avond bij de Dashaswamedh ghat wordt gehouden. 7 mannen in prachtige gewaden staan op speciale platvormen en voeren rituelen uit. Ze zingen gebeden, rinkelen met bellen en zwaaien met brandende kandelaars. De sfeer die hier heerst is werkelijk onbeschrijfelijk; magisch, spiritueel.

Na een uur is het helaas al voorbij en wij gaan weer terug naar hotel Surya. Als we aan onze 1e echte Indiase avondmaal zitten raken we niet uitgepraat over alle indrukken van vandaag. Varanasi is overweldigend, alles is hier zo anders als thuis maar wij genieten er intens van.

 

terug

 

4 november 2010 - Boottocht over de Ganges

De heilige stad VaranasiVanochtend worden we pas om 09.30 uur wakker. Eigenlijk wilden we bij zonsopkomst nog een keer een boottocht over de Ganges maken maar we konden het niet opbrengen om wederom zo vroeg op te staan, we hebben toch nog last van een jetlag.

De rest van de ochtend en begin van de middag brengen we lezend en luierend door in de tuin van hotel Surya en rond 14.00 uur nemen we een tuk-tuk naar de binnenstad. We wandelen door de smalle straatjes en langs de ghats maar de hitte van +30 graden, de drukte en de indringende stank drijven ons weer terug naar de rivier waar we besluiten om alsnog een boottochtje te maken. Deze keer varen we wel naar de crematie ghats en er branden diverse vuren. De crematies langs de Ganges gaan 24 uur per dag door en zijn streng gecontroleerd.
Vanuit de boot aan-schouwen we de lijkverbandingen.

Rondom het platvorm staan de nabestaanden. Ze zijn in het wit gekleed en hebben hun hoofden kaalgeschoren. Het is gebruikelijk dat de oudste zoon (of een ander mannelijk familielid) de brandstapel aansteekt en gemiddeld duurt het +/- 4 uur voordat een lichaam helemaal is opgebrand, de overgebleven as wordt in de heilige Ganges geveegd. Niet iedereen hoeft gecremeerd te worden. Baby’s, Sadhus, zwangere vrouwen en mensen die overleden zijn aan slangenbeten of de pokken worden als rein beschouwd. Zij worden in doeken gewikkeld en zo in de Ganges gegooid.

muurschildering van Gandhi

We hebben al eerder lijkverbrandingen gezien, in Nepal, maar zullen hier niet snel aan wennen. De dood is zo zichtbaar aanwezig, wat een verschil met Nederland waar een crematie of begrafenis juist heel besloten is. In Varanasi is het verboden om foto’s te maken van de crematie vuren maar we zien veel toeristen die het toch niet kunnen laten om hier plaatjes van te schieten.

Rond 18.00 uur laten we ons weer afzetten bij de hoofd ghat waar het inmiddels een drukte van belang is. Kinderen verkopen bakjes van palmbladeren gevuld met bloemblaadjes en kaarsjes die iedere avond aan de Ganges worden geofferd.

Ook wij kopen een kaarsje en laten deze met de stroom meevoeren. Het is een sprookjesachtig gezicht, al die drijvende lichtjes in het water. Hierna gaan we nog een keer naar de Aarti ceremonie want we krijgen geen genoeg van de intense mystieke sfeer die hier heerst.

Terug in ons hotel genieten we van een overheerlijke maaltijd bestaande uit garlic naan (knoflook brood) en aardappelen en groenten gemengd met een kruidige curry saus. We sluiten af met een kopje Indian Chai, de typische Indiase thee met melk, ginger en kardemon, onze nieuwe verslaving. Hotel Surya is prachtig versierd met gekleurde lichtjes en hier en daar staan kraampjes met lekkernijen ter ere van Diwali, een Hindoeïstisch feest dat deze dagen plaats vindt.


 

terug

 

5 november 2010 - Diwali, het feest van de lichtjes

Na het ontbijt nemen we afscheid van de miljoenenstad Varanasi want het is tijd om verder te reizen. Onze volgende bestemming is Khajuraho. De weg tussen beide steden schijnt erg slecht te zijn vandaar dat we wederom een tijdbesparende binnenlandse vlucht nemen. Het is een korte vlucht, 45 minuten later zijn we al in Khajuraho dat een oase van rust blijkt te zijn in vergelijking met het drukke Varanasi.

Khajuraho telt slechts 10.000 inwoners en ligt in een groene landelijke omgeving. Het stadje is wereldberoemd vanwege de Hindoeïstische en Jainistische tempels die hier te vinden zijn. Deze tempels zijn gebouwd in de 10e eeuw maar raakten in de loop der jaren zwaar verwaarloosd en overwoekerd totdat de Engelsen de tempels in de 19e eeuw herontdekten. Nu staan ze op de Werelderfgoedlijst van Unesco en zijn ze een van de grootste bezienswaardigheden van India.

Erotische afbeelding in Khajuraho We droppen onze bagage bij hotel Harmony en wandelen naar het complex. Ooit stonden hier 80 tempels maar nu zijn er nog maar 22 over, verspreid over verschillende sites. De tempels zijn mooi maar vooral de afbeeldingen op de gevels zijn intrigerend en bijzonder goed bewaard gebleven. Er worden veel scènes uit het dagelijkse leven uitgebeeld maar de meest interessante zijn toch wel de erotische afbeeldingen.

Rondom de tempels zijn tuinen aangelegd waar we neerploffen op een bankje. Brutale apen rennen om ons heen en groene parkietjes suizen over ons hoofd. Wat een heerlijke plek hier, we komen helemaal tot rust en vinden het bijna jammer als we om 18.30 uur het complex moeten verlaten omdat het sluitingstijd is.

Als we teruglopen naar ons hotel ontdekken we dat Khajuraho een ware metamorfose heeft ondergaan in de uren dat wij bij de tempels waren. Was het stadje vanmiddag praktisch verlaten, nu krioelt het van de mensen en de hoofdstraat is veranderd in een grote openluchtmarkt waar van alles en nog wat te koop is. Vooral de kraampjes met zoetigheden zijn sterk vertegenwoordigd en alleen al de geur bezorgt mij spontaan kiespijn.

Inmiddels is het etenstijd en wij dineren deze avond bij Mediterraneao, een Italiaans restaurant met een Italiaanse eigenaar waar we de lekkerste spaghetti eten die we ooit hebben geproefd.
Hierna begeven we ons weer op straat. Overal branden kaarsjes en gekleurde lampjes en er schalt luide muziek uit speakers.

Regelmatig schrikken we van de harde knallen van het vuurwerk dat veelvuldig wordt afgestoken. De mensen zijn vrolijk, uitbundig zelfs. Een oudere man roept ons Happy Diwali toe en drukt een kleffe zoetigheid in mijn hand. Vandaag is het de belangrijkste dag van Diwali, een van de grootste feesten van het Hindoeïsme. Diwali wordt ook wel het feest van de lichtjes genoemd, de overwinning van het goede over het kwade wordt uitbundig gevierd. Mensen komen samen, steken kaarsjes aan, dragen hun mooiste kleren en eten uitgebreid met elkaar. Een beetje vergelijkbaar met ons kerstfeest. Het is een vrolijke aangelegenheid.

De rest van de avond brengen we op straat door, kletsend met nieuwsgierige tieners totdat we overmand worden door de slaap en ons bed opzoeken. De vuurwerk knallen gaan tot laat in de avond door, Happy Diwali!


terug

 

6 november 2010 - Wandeling door oud Khajuraho

Vandaag zijn we redelijk vroeg op en we besluiten om de Oostelijke groep tempels te gaan bekijken. Zodra we ons hotel uitstappen worden we omringd door mensen die ons iets willen aanbieden. You need taxi? Riksja? Come to my shop. Nee, nee en nog eens nee, we willen gewoon een stukje lopen. 2 jongens achtervolgen ons en vuren wederom allerlei vragen op ons af. Where you from? Where you go? You need guide? We zijn nog maar kort in India en hebben nu al ontdekt dat je hier nooit alleen bent. Maar dat geeft niet, we hebben goed geslapen vannacht, het zonnetje schijnt en we hebben het naar ons zin hier in Khajuraho.Petra en vrouw in Khajuraho

We wandelen door de smalle straatjes van het oude centrum, met de jongens in ons kielzog. Dit is het arme gedeelte van de stad, hier wonen de mensen van de lagere kasten. De huizen zijn eenvoudig maar mooi beschilderd en wij genieten van het dagelijkse leven om ons heen.

Mannen spelen een kaartspel op straat, vrouwen doen de was of halen water bij de pomp, koeien en geiten blokkeren onze weg en kinderen verdringen elkaar voor onze lens zodat we geen enkele “normale” foto kunnen maken.
De mensen zijn open, vriendelijk en diverse keren worden we uitgenodigd om een huis van binnen te bekijken of een pasgeboren baby te bewonderen.

De 2 tieners volgens ons nog steeds maar hebben zich inmiddels ontpopt tot waardige gidsen. We bezoeken nog een schooltje dat is opgezet door lokale vrijwilligers en krijgen een rondleiding van het hoofd van de school. Het gebouw bestaat uit kleine donkere kamers en er hangen enkele schoolborden aan de muren. Tafels en stoelen ontbreken, de kinderen zitten gewoon op de grond. Het schoolgebouw is eenvoudig maar de kinderen hebben hier wel kans op onderwijs en dat is belangrijk. Wij vinden het een geweldig initiatief en vertrekken niet zonder een financiële bijdrage te hebben geleverd. Inmiddels is het bijna 11.00 uur en we lopen weer terug naar ons hotel. Onze gidsen krijgen een kleine fooi zodat ze verder kunnen sparen voor een T-shirt van hun grote idool, Bob Marley. De Oostelijke groep tempels hebben we nog steeds niet gezien maar we hebben wel een glimp opgevangen van het echte Indiase leven en dat is ons heel wat waard.

In de namiddag besluiten we nogmaals naar de tempels te gaan maar hoe dichter we bij het complex komen, hoe drukker het wordt. Er galmt luide muziek uit speakers en mannen dansen en springen op straat terwijl ze met pauwenveren zwaaien. Het schijnt dat ze vanwege Diwali van dorp naar dorp trekken om te dansen. Even verderop worden stokgevechten gehouden. Ze worden aangemoedigd door toeschouwers en de sfeer wordt steeds opzwepender. We wurmen ons door de massa heen en kopen een kaartje voor het tempelcomplex. Ook daar krioelt het weer van de mensen. Deze keer genieten we dus niet van de rust en de tempels maar voornamelijk van de Indiërs zelf die er een echt uitje van maken.

Tientallen mensen spreken ons aan, schudden ons de hand en vragen waar we vandaan komen, wie we zijn, wat we van India vinden enz. enz. Verder worden we ook opvallend vaak op de foto gezet. Soms stiekem maar vaak omringd door hele families. Een ontmoeting wordt zelfs volledig gefilmd en wij voelen ons inmiddels VIP. Erg leuk om mee te maken maar wat een drukte en wat een verschil met gisteren...

Dansers in Khajuraho

 

terug

 

7 november 2010 - Rondrijden in stijl van Khajuraho naar Orchha

Om stipt 09.00 uur worden we opgehaald door Bhawani Singh, een vriendelijke jongeman die ons de komende 12 dagen gaat rondrijden door Rajasthan in India’s beroemdste auto, de Ambassador.

De Ambassador is een prachtige klassieke wagen met ronde vormen en grote koplampen en lijkt wel wat op een Engelse taxi uit de jaren 50. Tot op heden is de Ambassador nog steeds het officiële voertuig van hoge ambtenaren in India (vandaar de naam) en hij wordt ook nog steeds geproduceerd.

We gaan dus echt rondrijden in stijl. Het klikt direct tussen Bhawani en ons en voor we er erg in hebben zijn we al in Orchha, de eindbestemming voor vandaag. Net als Khajuraho is Orchha een klein en gemoedelijk stadje met slechts 9000 inwoners waar het heerlijk toeven is.

Bhawani en zijn Ambassador

We slenteren door de smalle steegjes, bewonderen de gekleurde huizen, proeven Indiase snacks op de markt en bezoeken de grootste bezienswaardigheden van Orchha; de paleizen Raja Mahal en Jahangir Mahal. Ze zijn een doolhof van binnenplaatsen, steile trappetjes en smalle gangen en het is heerlijk om hier in alle rust rond te dwalen, we wanen ons terug in de tijd.

Als het donker begint te worden wandelen we weer terug naar hostel Ganpati waar we op het dakterras genieten van een simpele maaltijd met uitzicht op de Sound & Light show bij het paleis. Hierna duiken we vroeg ons bed in.


terug

 

8 november 2010 - Op weg naar Agra en de Taj Mahal

De Taj Mahal

Vandaag hebben we een lange reisdag naar Agra in het vooruitzicht dus we zijn al vroeg op pad. In tegenstelling tot gisteren is het erg druk onderweg en het asfalt zit vol met kuilen en gaten. Wij kijken deze ochtend onze ogen uit. Heilige koeien delen de weg met toeterende auto's, knetterende tuk-tuks (soms volgestouwd met maar liefst 25 mensen), rijdende hooibalen en fraai versierde Tata vrachtwagens waar teksten op staan als Horn Please, Wait for side of Good Luck.

Voetgangers lopen midden op de weg en steken zomaar over zonder een seconde te kijken of er misschien verkeer aan komt. En dan de bussen... Buschauffeurs zijn samen met vrachtwagenchauffeurs in onze ogen de gevaarlijkste weggebruikers hier in India. Ze rijden werkelijk als gekken en halen in wanneer zij daar zin in hebben, in bochten bijvoorbeeld of als er tegenliggers aan komen. Wonderbaarlijk genoeg lopen deze inhaalmanoeuvres goed af, maar blijkbaar niet altijd want we passeren diverse autowrakken waarbij we ons afvragen of de inzittenden levend naar buiten zijn gekomen. India schijnt het land te zijn met de meeste verkeersongevallen ter wereld en daar kunnen we ons nu wel wat bij voorstellen. Het wordt geen ontspannen rit maar gelukkig is Bhawani een uitstekende chauffeur.

Rond het middaguur rijden we de stad Gwalior binnen en we bezoeken het Gwalior fort dat hoog bovenop een heuvel ligt. Het is gebouwd op een strategische plek want vanaf hier hebben we een indrukwekkend uitzicht over de stad en de omgeving. We slenteren door de smalle gangen van het fort en het paleis en concluderen dat deze zeker een bezoekje waard zijn.

Hierna vervolgen we onze weg naar Agra waar we aan het eind van de middag eindelijk aankomen. We zijn moe en ik heb inmiddels knallende hoofdpijn gekregen van het urenlange gehobbel. Helaas belanden we middenin de avondspits en het wordt een race tegen de klok om voor zonsondergang bij de rivier te zijn aan de andere kant van de stad. Maar het lukt. En gelukkig maar want vanaf deze plek hebben we een fraai uitzicht op een van de beroemdste bouwwerken ter wereld, de Taj Mahal. De eerste aanblik op dit wereldwonder is werkelijk onbeschrijfelijk. We lopen naar de oever en maken foto’s van de Taj Mahal die prachtig weerspiegelt in de rivier. Hierna zet Bhawani ons af bij een hotel waar we genieten van een welverdiende douche en nachtrust.

 

terug

 

9 november 2010 - De Taj Mahal, het gebouw van de liefde

Om 05.00 uur gaat de wekker, wat een tijdstip om op te staan. Snel kleden we ons aan en in het pikkedonker verlaten we ons hotel, we staan te popelen om de Taj Mahal van dichtbij te bekijken. Het is slechts 10 minuten lopen naar de Westelijke toegangspoort waar we een kaartje kopen en in de rij gaan staan. Voor Indiase begrippen is de entreeprijs hoog, maar liefst 750 roepies per persoon, ongeveer € 12,00.Wij bij de Taj Mahal
De Taj Mahal is dagelijks geopend (behalve vrijdag) van zonsopkomst tot zonsondergang en in de praktijk betekent dit dat de poort om stipt 06.30 uur open gaat. Maar we zijn niet zomaar binnen. Eerst moeten we nog door een strenge veiligheidscontrole. Filmcamera’s, voedsel, statief, sigaretten en aanstekers zijn streng verboden in het complex. Wij worden gefouilleerd en moeten onze tassen helemaal leeghalen.

De inhoud wordt aandachtig bestudeerd en mijn kauwgum en pen worden ingenomen. Hierna mogen we dan eindelijk doorlopen en al snel staan we, als een van de eersten, oog in oog met de Taj Mahal. En daar worden we wel even stil van want in het echt is dit bouwwerk zoveel mooier dan op foto’s. Het is misschien wel het mooiste gebouw dat we ooit hebben gezien.


Eerst even wat geschiedenis. In 1631 overleed Mumtaz Mahal, de grote liefde van Keizer Shah Jahan, tijdens de geboorte van hun 14e kind. De keizer beloofde Mumtaz op haar sterfbed om voor haar de allermooiste graftombe ter wereld te bouwen. Na haar dood was hij ontroostbaar maar hij hield zich aan zijn woord. Beroemde architecten uit Iran en Europa werden aangetrokken en in 1632 startte de bouw. 20 jaar later was het mausoleum klaar en er hebben maar liefst 20.000 arbeiders aan gewerkt. Het resultaat mag er zijn; de Taj Mahal (letterlijk vertaalt tombe van Mahal) is maar liefst 58 meter hoog en 56 meter breed. Het is volledig opgetrokken uit wit marmer en fraai versierd met edelstenen en bloemmotieven. Op de hoeken staan 4 minaretten die iets naar buiten hellen; mocht Agra ooit getroffen worden door een aardbeving dan vallen de minaretten tenminste niet op het mausoleum. De Taj Mahal wordt ook wel het gebouw van de liefde genoemd en ja, liefde en schoonheid, dat straalt het tot op de dag van vandaag nog steeds uit.

We wandelen via de aangelegde tuinen naar de Taj Mahal en bewonderen de spiegeling in het waterbekken. De opkomende zon kleurt het marmer zachtgeel. Aan weerszijden van de Taj Mahal staan 2 identieke gebouwen van rood zandsteen; aan de linkerkant een moskee en aan de rechterkant een replica van dezelfde moskee die niet als moskee gebruikt mag worden omdat deze niet in de richting van Mekka wijst. De gebouwen staan in pure harmonie. Urenlang genieten we van dit wereldwonder, het is werkelijk adembenemend mooi.

Om 10.30 uur rukken we ons met moeite los van de Taj Mahal want onze magen beginnen te knorren. Bovendien wordt het al aardig warm en het aantal toeristen is inmiddels vertienvoudigd. We lopen terug naar ons hotel en na de sereniteit van de Taj Mahal moeten we weer even wennen aan de heksenketel van een Indiase stad.

Na een brunch zet Bhawani ons af bij Fatehpur Sikri, een spookstad in de omgeving van Agra. Het is een complex met paleizen, graven en binnenplaatsen. We wandelen wat rond maar de gebouwen vallen in het niet bij de Taj Mahal en we hebben moeite om ervan te genieten, we zijn nog te vol van alle indrukken van vanochtend.

Bovendien worden we continue lastig gevallen door verkopers die echt van geen ophouden weten. Ze staan om ons heen en duwen kitscherige souvenirs onder ons neus. Een luide nee is niet genoeg om van ze af te komen, ze blijven ons maar achtervolgen en zijn echt vervelend, het is de 1e keer deze vakantie dat we ons hier aan ergeren. Verder is het drukkend heet dus we houden Fatehpur Sikri voor gezien en gaan weer terug naar Bhawani. In overleg met hem besluiten we om verder te reizen.

Rond 18.30 uur arriveren we in de stad Jaipur waar Bhawani ons afzet bij Tordi Haveli, een kleinschalig hotel. Het is erg gezellig ingericht, de kamers zijn schoon, het eten is goed en de mensen zijn super vriendelijk. Het voelt bijna als thuiskomen.

Doorkijkje naar de Taj Mahal


terug

 

10 november 2010 - De roze stad Jaipur

Jaipur is de hoofdstad van Rajasthan en heeft ongeveer 2,5 miljoen inwoners. De stad wordt ook wel de roze stad genoemd omdat veel gebouwen hier roze van kleur zijn. Bhawani woont in Jaipur en laat ons vandaag de belangrijkste bezienswaardigheden zien.

Hawa Mahal

Onze eerste stop is de Hawa Mahal, het Paleis der Winden. Dit is het beroemdste bouwwerk van Jaipur.

De Hawa Mahal is gebouwd in 1799 en is niet echt een paleis maar eigenlijk alleen een smalle gevel met 953 fraai bewerkte ramen. Van achter deze ramen bekeken haremvrouwen het dagelijkse leven van Jaipur zonder dat zij zelf werden gezien. Het is een prachtig gebouw opgetrokken uit rozekleurig zandsteen.

Hierna gaan we naar het Amber fort dat boven op een heuvel ligt even buiten de stad. Je kunt lopend naar boven gaan of per olifant. Wij kiezen voor het eerste omdat wij het toch wel erg zielig vinden voor de olifanten. De dieren zijn mooi beschilderd maar zien er ongelukkig uit.

Binnenin het fort ligt het Amber paleis. Uren dwalen we door smalle gangetjes en binnenplaatsen en bewonderen zalen met marmeren vloeren en fraai bewerkte plafonds. Het is hier erg toeristisch maar het is wel zeer de moeite waard.

Als laatste bezoeken we een site in de omgeving van Jaipur. Het bestaat uit meerdere tempels en heilige bronnen, diep verscholen tussen de rotsen. Wij hebben geluk want mensen uit de omgeving komen hier vandaag massaal naar toe om een bad te nemen. We wandelen naar binnen en weten niet wat we zien. Honderden vrouwen in prachtige sari’s, zo fel van kleur dat het bijna zeer doet aan onze ogen. Ze bidden en baden in het heilige water en hebben vooral ook heel veel plezier. We zijn de enige toeristen en zijn al snel de attractie van de dag. We blijven hier lang hangen en brengen de tijd kletsend en lachend door met de vrouwen en kinderen. Wat een geweldige plek hier en wat een geweldige mensen, dit is wat ons betreft de leukste bezienswaardigheid van Jaipur.

 

terug

 

11 november 2010 - Op bezoek bij de Bishnoi

Vandaag zijn we al vroeg onderweg want we hebben een autorit van maar liefst 7 uur in het vooruitzicht. Helaas regent het pijpenstelen en alles ziet er mistroostig uit. We dachten dat we inmiddels wel wat gewend waren maar India blijft ons verbazen. Ik heb slecht geslapen vannacht en voel me niet helemaal lekker en deze ochtend is India even te veel voor mij, te veel van alles.

De drukte -altijd en overal-, het chaotische verkeer, het continue getoeter, de stank van uitlaatgassen, de bergen afval, mensen die hun behoeften op straat doen zonder dat iemand zich er wat van aantrekt. En de armoede, want daar kun je niet omheen.

Jaipur komt over als een moderne stad maar heeft ook een andere kant. Naast de prachtige shopping malls, luxe hotels en glimmende bankgebouwen heerst er aan de rand van de stad grote armoede.

Bishnoi desertcamp

Mensen wonen in eenvoudige hutjes gemaakt van afvalhout en plastic. Soms brandt er een vuurtje waar ze zich aan warmen. Kleine kinderen rennen op blote voetjes door de modder, slechts gehuld in rafelige kleding. Onderweg passeren we een krottenwijk die rondom een vuilnisbelt is gebouwd. Vrouwen en kinderen zoeken samen met koeien en honden naar iets bruikbaars tussen het afval. Mannen slapen op straat en liggen letterlijk in de goot. Een complete familie schuilt onder een zeil tegen de regen terwijl ze wezenloos voor zich uit staren. Het is schrijnend om te zien. De beelden trekken aan me voorbij alsof ik in een film zit en ik vraag me af waarom zoveel mensen op deze manier moeten leven, waarom alles zo oneerlijk verdeeld is in de wereld en waarom mijn wiegje in Nederland staat.

In de middag is het gelukkig weer droog en tegelijkertijd met de regen verdwijnt ook mijn sombere bui.

Rond 15.30 uur arriveren we bij het Bishnoi Village Camp, onze overnachtingplaats voor vandaag. Dit kamp ligt 22 kilometer vanaf de stad Jodhpur, middenin de woestijn. Het bestaat uit meerdere ronde hutten met rieten daken en een paar luxe tenten. We droppen onze bagage en gaan gelijk op pad met Bhawani en een gids uit de omgeving, vanmiddag bezoeken we een Bishnoi stam.

De Bishnoi religie is in de 15e eeuw gesticht door Jambheshwar en de Bishnoi leven volgens 29 regels. Een aantal van die regels zijn geweldloosheid, vegetarisme, bescherming van dieren en bomen, dagelijkse hygiëne, niet stelen, niet liegen en geen alcohol of drugs gebruiken. De Bishnoi zijn een vredelievend volk en leven een met de natuur.

Bhisnoi vrouwDe geschiedenis van de Bishnoi is tragisch. In 1730 had de Maharadja van Jodhpur hout nodig voor zijn nieuwe paleis en hij stuurde houthakkers naar de bossen rondom de Bishnoi dorpen. De Bishnoi probeerden de houthakkers op andere gedachten te brengen en toen dat niet lukte omarmden ze de bomen om ze op deze manier te beschermen. Het was tevergeefs want de houthakkers kapten de bomen evengoed en onthoofden 363 mannen, vrouwen en kinderen.

Anno 2010 wonen de Bishnoi in de omgeving van Jodhpur. Ze leven nog steeds volgens de 29 regels en zijn grotendeels zelfvoorzienend. De klederdracht van de Bishnoi is traditioneel. Mannen dragen altijd witte kleding en witte tulbanden terwijl de vrouwen juist heel kleurrijk gekleed zijn en prachtige sieraden dragen. Veel Bishnoi vrouwen hebben een kenmerkende ring door hun neus in de vorm van een waaier.

Wij bezoeken een klein dorp en lopen met onze gids rond. De huizen zijn gemaakt van klei en hebben een dak van takken. We mogen bij een famillie binnen kijken en worden vriendelijk ontvangen. De kinderen zijn nieuwsgierig, eigenwijs en duidelijk aan toeristen gewend want ze vragen om pennen of roepies. Toch vinden wij het een interessant bezoekje en we hebben grote bewondering voor de levensprincipes van de Bishnoi. De wereld zou er een stuk leuker uitzien als iedereen volgens deze principes zou leven.

 

Na ons bezoek aan de Bishnoi rijden we naar het Guda Lake, een meer in de omgeving van het dorpje. Hier spotten we chinkara’s (gazellen) en verschillende zeldzame vogelsoorten.

Rond 19.00 uur zijn we weer terug in het Bishnoi Village Camp waar we genieten van de allerlekkerste Indiase maaltijd tot nu toe. We krijgen diverse soorten chapati gevuld met aardappels, uien, een kruidige curry saus en groenten die wel wat op onze sperziebonen lijken. We sluiten af met een kopje Indiase chai en genieten van de stilte. Op wat krekels en kikkers na horen we hier he-le-maal niks. Geen mensen, geen auto’s en geen getoeter. We slapen vannacht zelfs zonder oordopjes. Voor de 1e keer, deze India reis. Wat een zaligheid!


 

terug

 

12 november 2010 - De blauwe stad Jodhpur

Heilige koeien in Jodhpur

Vanmorgen zijn we al vroeg ons bed uit en we maken een wandeling in de omgeving van het kamp. Het is nog maar net 08.00 uur geweest maar het is nu al vochtig warm buiten. Onderweg zien we veel gazellen en wilde zwijnen en we worden nog uitgenodigd in het huis van een vriendelijke Bishnoi familie. De vrouw des huizes showt ons haar sieraden en geeft ons een kopje chai. De communicatie verloopt echter moeizaam en als de thee op is gaan we weer terug naar het kamp. Als ontbijt krijgen we exact hetzelfde eten voorgeschoteld als gisteravond. Toen vond ik het heerlijk maar op dit tijdstip heb ik toch wel wat moeite met dit spijzige eten.

Na het ontbijt nemen we afscheid van het Bishnoi Village Camp en rijden naar de stad Jodhpur. Helaas is het weer gaan regenen. Bhawani vertelt ons dat hij nog niet eerder zoveel regen heeft meegemaakt als nu in deze tijd van het jaar, boffen wij even....

We besluiten eerst maar eens een hotel te zoeken en dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Bhawani weet een paar leuke haveli’s in het oude centrum van de stad maar die zitten helaas helemaal vol. Tot onze grote verbazing zijn hier in Jodhpur erg veel toeristen neergestreken. Misschien vanwege de Pushkar Fair die een dezer dagen wordt gehouden? Na lang zoeken vinden we een redelijk hotel, ver van het oude centrum maar we zijn allang al blij dat we een slaapplek hebben vannacht. Rond 13.00 uur is het eindelijk droog en Bhawani zet ons af bij de Clock Tower Market, het kloppende hart van Jodhpur.

Fort van Mehrangarh We slenteren door de smalle straatjes en bezoeken de bazaar.Jodhpur wordt ook wel de blauwe stad genoemd vanwege de vele huizen die hier blauw geschilderd zijn maar vandaag is het in onze ogen meer de modderige stad. De smalle straatjes zijn door de regen veranderd in een blubberig geheel en op veel plekken stinkt het naar afval. Het is ook drukkend benauwd en de temperatuur is inmiddels opgelopen tot maar liefst 35 graden, bij iedere stap die we zetten gutst het zweet van ons voorhoofd. We hebben weinig puf voor een uitgebreide stadstour en besluiten om het Fort van Mehrangarh te bezoeken. Daar krijgen we geen spijt van want dit fort is wel het mooiste fort dat we tot nu toe hebben gezien.

Het is gebouwd in de 15e eeuw en ligt bovenop een heuvel aan de rand van de stad. Tot de 20e eeuw was dit het onderkomen van de Maharadja van Jodhpur. We betreden het fort via een prachtige toegangspoort en zijn onder de indruk van de omvang van het bouwwerk. De muren zijn maar liefst 36 meter hoog en 21 meter breed. We bewonderen de binnenplaatsen, het paleis en tientallen zalen met fraai bewerkte plafonds en muurschilderingen en sluiten ons bezoek af met een wandeling over de muren van het fort. Vanaf deze plek hebben we een indrukwekkend uitzicht over de stad en we snappen direct waarom ze Jodhpur de blauwe stad noemen. Rond 17.00 uur nemen we een tuk-tuk terug naar ons hotel en na een simpel avondmaal duiken we vroeg ons bed in.

 

terug

 

13 november 2010 - Pech onderweg van Jodhpur naar Jaisalmer

Vanwege tijdgebrek moesten we een paar dagen geleden een keuze maken tussen Udaipur of Jaisalmer. Beide steden lijken ons interessant maar uiteindelijk hebben we gekozen voor Jaisalmer, een woestijnstad middenin de Thar woestijn vlakbij de grens met Pakistan. Vandaag zijn we onderweg naar Jaisalmer. De weg is goed en voor de verandering erg rustig want er is praktisch geen vrachtverkeer. We zitten heerlijk relaxt in de auto en genieten van de muziek van Enya en van het uitzicht. De woestijn bestaat uit een zanderige vlakte met bomen en struiken. Regelmatig zien we hutjes van klei die bijna niet opvallen in het omringende landschap. Er lopen veel vrouwen langs de weg, ze zijn gehuld in felkleurige sari’s en dragen waterkruiken op hun hoofd. Vaak vraag ik me af waar ze heen gaan en hoe ver ze wel niet moeten lopen voor hun dagelijkse portie water.

De tijd vliegt voorbij totdat we plotseling opschrikken van een luide knal en Bhawani staat boven op zijn rem. De voorruit van onze Ambassador is in 1000 stukjes gebarsten, waarschijnlijk door een opspattende steen van een tegenligger. Dat is schrikken. Gelukkig zit het glas er nog wel in en hebben we zelf geen verwondingen opgelopen maar zo kunnen we niet verder rijden. Daar staan we dan, in de middle of nowhere. Er is hier geen garage in de buurt en ook geen wegenwacht om ons te helpen dus er is maar 1 oplossing. Bhawani trekt voorzichtig wat glas los en maakt een gat aan de bestuurderskant. 5 minuten later zijn we weer onderweg. Bij iedere hobbel valt er een nieuw stuk glas uit de voorruit en Jan is uit voorzorg maar achterin gaan zitten. We rijden nu een stuk langzamer en het is fris in de auto maar wat een geluk dat het droog is vandaag.Onze sfeervolle kamer in Lal Garh
Rond 16.00 uur naderen we Jaisalmer.
Het wordt drukker op de weg en we passeren opvallend veel militaire kampen, een teken dat de grens met Pakistan dichtbij is. Dan zien we plotseling het zandkleurige fort van Jaisalmer en een paar minuten later rijden we de stad al binnen.

Bhawani stopt bij een garage om te kijken of zijn voorruit vervangen kan worden. Helaas hebben ze geen Ambassador-ruit op voorraad, deze moet worden ingereden vanuit Jodhpur of Bikaner en dat kan zeker een paar dagen duren. Helaas, er zit niks anders op dan te wachten en te hopen dat de ruit snel arriveert. Na een kopje chai zet Bhawani ons af bij Lal Garh, een prachtig Heritage hotel met 16 luxe kamers en die van ons is uiterst sfeervol ingericht.


Na een warme douche gaan we naar het dakterras. De eigenaar heeft hier leuke nisjes gemaakt waar je languit kunt liggen met uitzicht op het fort. We genieten van een heerlijke maaltijd, de straatgeluiden, de ondergaande zon, de oproep tot gebed die weergalmt uit de moskee en de lichtjes van de stad. Wat een heerlijke plek!

 

terug

 

14 november 2010 - Een nacht in Khuri

Het is net 08.00 uur geweest als we ons hotel uitstappen en een tuk-tuk nemen naar het fort van Jaisalmer. Via een grote toegangspoort betreden we de citadel en we slenteren door de smalle straatjes. Het is hier een drukte van belang en het is ook erg toeristisch, te toeristisch in onze ogen. Kinderen in Jaisalmer

Binnen de muren van het fort zijn naast het paleis en de Jainistische tempels vooral hotels, restaurants en souvenir winkeltjes te vinden. En heel veel toeristen. Al vrij snel verlaten we de citadel en slenteren wat rond door de steegjes buiten het fort. Het straatleven is een verademing. Hier zien we weer een glimp van het dagelijkse leven dat ons zo trekt. De vriendelijke mensen, uitbundige kinderen en kleurrijke markten.

We gaan op zoek naar de beroemde Haveli’s van Jaisalmer en al vrij snel hebben we ze gevonden. Haveli’s zijn koopmanshuizen die in het begin van de 19e eeuw gebouwd zijn door rijke handelaren. Het zijn werkelijk prachtige paleisjes en de balkons zijn fraai versierd met houtsnijwerk. Helaas staan de Haveli’s in smalle steegjes zodat we ze moeilijk kunnen fotograferen.

Rond 13.00 uur lopen we weer terug naar ons hotel want in de middag hebben we afgesproken met Bhawani. Zijn nieuwe voorruit is helaas nog niet gearriveerd maar hij heeft wel een 4x4 jeep inclusief chauffeur voor ons geregeld. In een klein uurtje rijden we naar Khuri, 45 kilometer ten zuidwesten van Jaisalmer. Khuri is een leuk rustig dorpje middenin de woestijn. We krijgen een uitgebreide rondleiding en als snel hebben we contact met de inwoners. Ze zijn vriendelijk, nieuwsgierig en laten ons trots hun huis zien. De huizen in Khuri zijn nog erg traditioneel. Ze zijn gemaakt van klei en takken en hebben een ronde vorm. We vinden het heerlijk om hier in alle rust rond te wandelen en wat te dollen met de kinderen. In de namiddag bezoeken we nog een ander dorpje in de omgeving van Khuri en we houden halt bij de lokale waterput. Vrouwen hijsen het water omhoog, vullen hun kruiken en wandelen terug naar hun huizen. Het lijkt wel alsof ze over een catwalk lopen in plaats van een stoffige vlakte, zo sierlijk zien ze er uit in hun prachtige sari’s, met hun glinsterende sieraden en kruiken op hun hoofd.

We eindigen onze tocht bij de duinen van Khuri om de zon onder te zien gaan. Het is mogelijk om hier een ritje op een kameel te maken maar wij hebben daar weinig zin in en wandelen wat rond. De duinen zijn wel aardig maar niet spectaculair en dit geldt ook voor de zonsondergang. Toch is het heerlijk om even de stad uit te zijn.

Als het donker is rijden we naar onze slaapplaats voor vannacht, een kleinschalige guesthouse in Khuri. De kamers zijn eenvoudig, er is geen warm water en de wc is stuk maar we zitten nu eenmaal in de woestijn dus wat maakt het uit? We zijn de enige gasten, op 2 Amerikaanse dames na, en krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Terwijl we aan het eten zijn worden we vermaakt door verschillende muzikanten en een danseres. Volgens de eigenaar van ons guesthouse zijn dit zigeuners die onderdak en voedsel krijgen in ruil voor vermaak van de gasten. Het is leuk om te zien maar het voelt wel wat ongemakkelijk.

Rond 21.00 uur worden we overmand door de slaap en duiken ons bed in. We delen onze kamer met een gekko, muggen, sprinkhanen en krekels die midden in de nacht een waar orkest beginnen. Het matras is ook erg hard dus we slapen weinig vannacht en zijn blij als de ochtend eindelijk aanbreekt.

Vrouwen dragen water in Khuri

terug

 

15 november 2010 - Grafmonumenten en tempels rond Jaisalmer

Na een simpel ontbijt maken we nog een wandeling door Khuri en hierna worden we teruggebracht naar hotel Lal Garh in Jaisalmer. Hier genieten we van een warme douche en we relaxen wat op het dakterras van het hotel. Om 14.00 uur hebben we afgesproken met Bhawani en tot onze grote verrassing komt hij voorrijden in zijn eigen Ambassador, zijn voorruit is inmiddels vervangen.

Vanmiddag bezoeken we een aantal bezienswaardigheden in de omgeving van Jaisalmer. Onze 1e stop is Bada Bagh, 6 kilometer buiten de stad. Bovenop een heuvel staan tientallen cenotafen, grafmonumenten van de heersers van Jaisalmer. We wandelen wat rond en bewonderen de gebouwen die bijzonder goed bewaard zijn gebleven. Het uitzicht wordt wat gehinderd door de vele windmolens die rondom Bada Bagh staan en ons aan Nederland doen denken. Een apart gezicht, zo middenin de woestijn. Gadi Sagar
Hierna rijden we naar een fraaie Hindoeïstische tempel en onze laatste stop is bij het kunstmatige meer Gadi Sagar. Middenin het water staan verschillende heiligdommen. Ooit diende dit meer als waterreservoir voor de inwoners van Jaisalmer maar tegenwoordig is het vooral een plek waar de mensen komen om te ontspannen.

Je kunt een boottochtje over het meer maken, picknicken op de oever of genieten van een mooie zonsondergang. Het is een heerlijke rustgevende plek en we blijven hier lang hangen.

Rond 18.00 uur zet Bhawani ons weer af bij het hotel waar we genieten van een heerlijke Indiase curry en daarna vroeg ons bed in duiken. We moeten weer wat slaap inhalen van onze korte nacht van gisteren.



terug

 

16 november 2010 - De kamelenmarkt van Pushkar

Vandaag verlaten we Jaisalmer. Ons oorspronkelijke plan was om via Bikaner en Mandawa naar Delhi te rijden maar Bhawani heeft nog een optie. Hij stelt voor om Pushkar te bezoeken. Het is een lange rit van 6,5 uur maar dan zijn we wel in Pushkar en hebben we morgen de hele dag de tijd om de wereldberoemde kamelenmarkt te bezoeken. Wij hadden het idee dat dit echt een toeristenkermis zou zijn maar volgens Bhawani is het zeker de moeite waard en we worden steeds enthousiaster. We gaan naar Pushkar.

Het is een lange rit door een vrij saai landschap en onderweg pauzeren we bij een meer waar tientallen Siberische kraanvogels zijn neergestreken. Zoals de naam al zegt komen deze vogels uit Siberië maar ze overwinteren in India en schijnen erg zeldzaam te zijn. Bijzonder om te zien.

Rond 16.00 uur rijden we Pushkar binnen waar het een drukte van belang is. Normaal gesproken is Pushkar een rustig bedevaartsoord maar tijdens de Fair barst het stadje uit haar voegen. Het festival duurt meerderde dagen en trekt heel veel publiek; woestijnbewoners en mensen uit omringende dorpen maar ook veel toeristen. Het hoogtepunt van het festival is de markt waar kamelen en paarden worden verhandeld maar ook buiten deze markt om is het een groot feest met een kermis, muziek en allerlei festiviteiten.

We gaan eerst op zoek naar een hotel. In onze reisgids staat dat de meeste hotels tijdens de Fair ruim van te voren zijn volgeboekt en dat de prijzen torenhoog zijn dus we betwijfelen of we iets kunnen vinden. Bhawani is echter vol goede moed en we beginnen aan onze speurtocht. Het 1e hotel waar we aankomen zit helemaal vol maar het 2e hotel heeft nog wel plek. De prijs voor een kamer is echter belachelijk hoog en de eigenaar wilt ook niet zakken dus we maken aanstalten om weg te gaan. Hij heeft echter nog een optie voor ons, in de tuin van het hotel staan een paar bungalows en voor een redelijk bedrag kunnen we hier uiteindelijk overnachten. De bungalow stelt niet veel voor, het is niet meer dan een hok met een bed maar wij vinden het prima en zijn allang al blij dat we iets gevonden hebben.

We frissen ons wat op en maken een wandeling door het stadje om wat van de sfeer te proeven. Pushkar is aardig toeristisch en we zien opvallend veel jonge backpackers die hier waarschijnlijk al maanden rondhangen en er net zo proberen uit te zien als de lokale bevolking. Als het donker begint te worden gaan we weer terug naar onze bungalow. We zijn benieuwd wat hier morgen allemaal te zien is.


 

terug

 

17 november 2010 - Te gast bij een Indiase Bruiloft

Helaas, als we vanochtend wakker worden valt de regen met bakken uit de lucht en na het ontbijt regent het nog steeds. We vragen ons af of het überhaupt nog droog zal worden vandaag want dit is niet zomaar een buitje. We zoeken een computer op en ons vermoeden wordt bevestigd want de voorspellingen zijn slecht, het blijft de hele dag regenen. Op dit moment is er niet veel te beleven in Pushkar. De straten zijn modderig en praktisch verlaten. Hier hebben we niet op gerekend. Wat nu? We hebben geen zin om de hele dag in onze bungalow te wachten tot het droog is en bellen Bhawani.

In goed overleg besluiten we om verder te rijden naar Jaipur en onderweg vraagt Bhawani of we misschien zin hebben om samen met hem naar een bruiloft te gaan. Een vriend van een vriend gaat trouwen en men zou het erg leuk vinden als wij ook komen. Het is een arme familie dus we moeten ons er niet al teveel bij voorstellen, aldus Bhawani, maar wij hoeven hier geen seconde over na te denken, het lijkt ons juist geweldig om een echte Indiase bruiloft mee te maken.

1,5 uur later zijn we in Jaipur. Bhawani zet ons af bij de Tordi Haveli zodat we ons even kunnen opfrissen. De eigenaar herkent ons nog van ons verblijf van vorige week en ontvangt ons hartelijk.

Om 14.00 uur komt Bhawani ons weer ophalen. Hij heeft zich omgekleed en ziet er erg charmant uit, wij voelen ons nu toch wel een beetje outdressed in ons kreukelige vakantie outfit. Bhawani heeft inmiddels contact gehad met de bruidegom die onderweg is naar het dorp van de bruid en hij heeft met hem afgesproken dat we elkaar onderweg treffen om kennis te maken. Een paar minuten later staan we al op de afgesproken plek en bijna tegelijkertijd komt de auto met de bruidegom aanrijden. Er stapt een jongeman uit. Hij draagt een traditioneel pak met bijbehorend hoofddeksel en schudt ons verlegen de hand. Een paar familieleden kijken ons stralend aan terwijl het verkeer om ons heen raast. We bevinden ons op een druk kruispunt middenin Jaipur en dit is niet echt een plek om lang stil te blijven staan. Snel stappen we weer in de auto en volgen de bruidstoet. Het is inmiddels een gezellige boel want 2 vrienden van Bhawani rijden met ons mee. Het zijn leuke jongens en de sfeer is uitgelaten.

Indiase Bruiloft
Na een kwartier stoppen we bij een benzinestation. Bhawani’s vrienden vragen of we misschien wat willen drinken. Nee bedankt, we hoeven niks. Ze gaan de winkel in en komen terug met een halve liter bier die ze in onze handen drukken. Bij het volgende benzinestation stoppen we alweer. Willen we misschien wat eten? Nee bedankt, we hebben geen trek. Een paar minuten later zitten we met een zak chips op schoot. Erg lief en wij hebben inmiddels het gevoel alsof we op schoolreisje zijn.

Na een uurtje arriveren we in het dorp van de bruid. We gaan nog niet naar haar toe maar rijden eerst naar een schooltje waar de familie van de bruidegom zich heeft verzameld. Het is hier een drukte van belang en tientallen mensen staren ons aan. Het ruikt verrukkelijk, op de binnenplaats staan een paar reusachtige pannen op een vuurtje te pruttelen.

We gaan op zoek naar de bruidegom en vinden hem in een klaslokaal. Hij wordt omringd door zijn naaste mannelijke familieleden die ons vriendelijk gebaren plaats te nemen op de grond. We overhandigen de bruidegom ons huwelijksgeschenk en uiteraard moeten we samen op de foto. Onder het genot van een glaasje chai en een paar pittige Indiase snacks wachten we op de dingen die komen gaan. Een half uur later zitten we nog steeds op dezelfde plek. Er gebeurt eigenlijk helemaal niks en de mannen kijken strak en gespannen voor zich uit. Bhawani vertelt dat het in India traditie is dat de bruidegom te paard naar de bruid toe gaat maar dat het nog zeker 2,5 uur zal duren voordat de stoet hier vandaan vertrekt. Dat duurt nog wel erg lang en we besluiten om alvast naar de bruid te gaan.

10 minuten later arriveren we bij haar huis. De vader van de bruid ontvangt ons vriendelijk en geeft ons toestemming om het huis te betreden. Bhawani moet helaas buiten blijven, hij hoort immers bij de mannelijk kant. Wij lopen de trap op en worden al snel omringd door tientallen vrouwen in felgekleurde sari’s. Ze lachen, schudden ons de hand en raken ons aan. Kinderen poseren enthousiast voor onze camera en verdringen elkaar om het resultaat te zien. De muziek gaat aan en er wordt gedanst. Een oudere dame pakt mijn handen vast en trekt me mee de geïmproviseerde dansvloer op. Geweldig, wat een feest hier. En wat een verschil met de mannelijke kant!

Na een tijdje vragen we of we het bruidje mogen zien. Ze zit in een apart kamertje en wacht op het moment dat ze haar trouwgewaad aan krijgt. We begroeten haar en ze kijkt ons verlegen aan. Ze is nog vrij jong en in haar ogen lees ik nervositeit en angst. Haar leven zal vanaf vandaag drastisch veranderen.

Je moet weten dat dit een gearrangeerd huwelijk is en waarschijnlijk zien de bruid en bruidegom elkaar vandaag voor de 1e keer. Na de bruiloft, die een paar dagen zal duren, gaat de bruid met haar kersverse man mee om bij zijn familie te wonen. Haar eigen familie zal ze in de nabije toekomst weinig zien, ze krijgt voornamelijk te maken met haar schoonmoeder. Wij kunnen ons dit moeilijk voorstellen maar in India is dit heel normaal.

De cadeaus worden binnengedragen en uitgestald op een kleed op de grond. Ze bestaan voornamelijk uit voedsel, fruit, kruiden, kleding en sieraden. Plotseling staan Bhawani en zijn vrienden voor ons neus. Uiteindelijk hebben ze toch toestemming gekregen om het huis te betreden,wel zo gezellig. We zitten in een kring en drinken een kopje chai.

Na een poosje komt een van de vrouwen naar me toe, pakt mijn hand vast en neemt me mee naar de bruid. Ze wordt van top tot teen gewassen en ingesmeerd met een geel goedje. Hierna hijsen de vrouwen haar in een rode sari terwijl ze zachtjes bruiloftsliederen zingen. Ik krijg kippenvel over mijn hele lichaam en voel me zo bevoorrecht om dit mee te mogen maken.

Zodra de bruid helemaal is aangekleed komt haar oom binnen, hij tilt haar op en brengt haar naar de grote kamer. Ondertussen is de bruidegom in aantocht en vanaf het balkon zie ik de stoet al aankomen. Hij zit op een prachtig versierd paard en wordt begeleid door muzikanten, familieleden en vrienden. De vrouwen rennen de trap af om hem te verwelkomen en ze voeren verschillende, voor ons onbegrijpelijke, rituelen uit. Een paar minuten later wordt het bruidje naar beneden gebracht en staat ze oog in oog met haar toekomstige echtgenoot. De bruid en bruidegom kijken elkaar verlegen aan terwijl ze beiden een bloemenkrans om hun nek krijgen.

Familieleden begeleiden het kersverse bruidspaar naar boven waar de plechtigheid begint en tot diep in de nacht zal duren. Dit is het moment dat wij samen met Bhawani en zijn vrienden afscheid nemen van de gastvrije familie en weer richting Jaipur rijden. Onderweg eten we nog wat in een wegrestaurant en om middernacht worden we afgezet bij ons hotel. Eenmaal in bed kunnen we de slaap niet vatten want de bruiloft wordt nogmaals als een film afgespeeld door ons hoofd. Wat een geweldige ervaring en wat een eer om dit mee te mogen maken.

Bruidegom en Bruid

 

terug

 

18 + 19 november 2010 - Afscheid van kleurrijk Rajasthan en India

Vanochtend slapen we heerlijk uit en om 11.00 uur komt Bhawani ons ophalen voor de lange reis terug naar Delhi. Dat wordt een spannende rit want het is erg druk onderweg, voornamelijk met vrachtwagens die werkelijk als gekken rijden en ons diverse malen bijna van de weg af duwen. Bovendien zit de weg vol met kuilen en gaten en halverwege krijgen we onze 1e lekke band.

Rond 18.00 uur arriveren we eindelijk in Delhi en Bhawani zet ons af bij de luchthaven. Hier nemen we afscheid van hem en dat voelt best raar want we hebben het erg naar ons zin gehad de afgelopen 12 dagen. Bhawani is een goede chauffeur en zeer aangenaam gezelschap gebleken. We beloven om contact te houden en zwaaien hem uit.

Om 01.50 uur vertrekt ons vliegtuig vanuit Delhi terug naar Nederland en 8 uur later staan we weer op Schiphol dat al helemaal in kerstsfeer is gehuld. We halen onze bagage op en rijden terug naar huis. Vreemd om zo plotseling weer in Nederland te zijn. En wat is het hier koud, saai, kleurloos en over-georganiseerd.

Eenmaal thuis kost het ons tijd om India een plekje te geven. Het is een heftig land maar we hebben geen seconde spijt van ons bezoek. Vooral de mensen maken India heel bijzonder. Zo vriendelijk, gastvrij, nieuwsgierig, kleurrijk. Ze hebben een bepaalde levenslust, een sprankeling in hun ogen die wij hier kwijt zijn geraakt.

India is een land dat je overdondert en waar je je blijft verbazen om alle dingen die je ziet. India kruipt in je ziel, onder je huid en laat je niet zo makkelijk meer los….

INCREDIBLE India


terug